بررسي نقش معماري بومي در مرمت بافت هاي فرسوده شهري- نمونه موردي محله عامري اهواز

امروزه استفاده از ارزش هاي معماري بومي در فرايند طراحي و توسعه بناها و بافت هاي فرسوده از اهميت زيادي برخوردار است. اين معماري علاوه بر توجه به طبيعت و اقليم، با فرهنگ منطقه نيز سازگار مي باشد. اين معماري بعنوان يكي مظاهر و نمادهاي بسيار مهم فرهنگ يك قوم مي باشد كه مي تواند در جهت احياء و حفظ ارزش هاي فرهنگ بومي منطقه تأثيرگذار باشد. در اين مقاله سعي بر اين است كه به بررسي نقش و تأثير معماري بومي در احياء و توسعه بافت ها ي فرسوده شهري پرداخته شود. يكي از بافت هاي تاريخي و فرسوده شهري كه نياز به احياي و توسعه دارد بافت تاريخي و فرسوده محله عامري واقع در شهر اهواز مي باشد. احياء و توسعه اين بافت بدليل تاريخي بودن و همچنيين قرارگيري در مركز شهر از اهميت زيادي برخوردار است. فرايند حاكم بر اين تحقيق بصورت توصيفي- تحليلي است كه روش جمع آوري داده هاي آن بصورت كتابخانه اي مي باشد. در ابتدا به ارائه مباني نظري پيرامون، و سپس معرفي محدوده مورد مطالعه و پرداختن به نقات قوت و ضعف و نقش معماري بومي در مرمت بافت آن، پرداخته شده است. در پايان، موضوع با يك نتيجه گيري به انتها مي رسد.