ارائه روشي جديد در كاهش محدوديت هاي فقدان آمار تصادفات در ارزيابي ايمني عابر پياده در محورهاي برون شهري از طريق ارائه مميزي ايمني عابر پياده (مطالعه موردي: محورساري-قائمشهر)

در اين تحقيق پس از قطعه بندي محور ساري- قائمشهر، با تحليل آمار تصادفات به روش هاي فراواني و شدت، نقاط حادثه خيز عابر پياده مشخص شدند. سپس چك ليست ايمني عابر پياده، ارائه پياده شناسايي شدند. تسهيلات ايمني عابر به روش تحليل سلسله مراتبي و پرسش از خبرگان، وزن دهي و با توسعه يك روش رياضي، نتايج AHP و بازديد ميداني تلفيق شدند كه حاصل آن ارائه شاخص ايمني عابر پياده (PSI) بوده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه تعيين نقاط حادثه خيز عابر پياده با روش هاي آماري شدت و فراواني تصادفات در مقايسه با روش مميزي ايمني عابر پياده، نتايج متفاوتي داشتند و نتايج روش مميزي ايمني كامل تر بوده و محدوديت هاي روش آماري را پوشش داده است. براي مثال برخي قطعه ها مانند (19،21، 5 و 8) از 25 قطعه كل محور، كه بر اساس روش آماري تصادف اصلاً در اولويت بندي نقاط حادثه خيز قرار نگرفتند، بر اساس روش مميزي، در حالت خطر نسبي قرار دارند. همچنين بر اساس شاخص PSI، محور ساري-قائمشهر، محوري با خطر نسبي براي عابر پياده است.