اثر عسل بر فعاليت گلوتاتيون ردوكتاز، مالون دي‌‌آلدئيد و بافت كبدي در آسيب اكسيداتيو القا شده توسط ليپوساكاريد باكتريايي در موش صحرايي

*

بيان مسئله: اثر استرس اكسيداتيو بر بسياري از بيماري‌ها مشخص شده است. عسل با داشتن تركيبات مختلفي مانند انواع قند ها، پروتئين ها، اسيدهاي فنولي و غيره مي‌تواند نقش موثري در پيشگيري از بروز استرس‌اكسيداتيو و بيماري هاي ناشي از آن داشته باشد. جهت بررسي اين امر، استرس اكسيداتيو در يك مدل حيواني از طريق تزريق ليپوساكاريد باكتريايي (LPS) القا گرديد. در مرحله بعد اثر عسل بر بهبود آسيب اكسيداتيو القا شده توسط LPS در كبد موش صحرايي مورد بررسي قرار گرفت. روش ها: موش هاي صحرايي نر نژاد ويستار در 4 گروه قرار گرفتند. عسل (1g/kg) طي يك دوره 15 روزه از طريق تزريق دهاني (گاواژ) به حيوانات داده شد. LPS (1mg/kg) به‌صورت داخل صفاقي تزريق گرديد. ميزان فعاليت انزيم گلوتاتيون ردوكتاز (GR) در بافت كبد گروه‌هاي مختلف اندازه‌گيري شد. ميزان پروكسيداسيون ليپدي نيز به‌عنوان ماركري براي تعيين آسيب اكسيداتيو اندازه‌گيري شد. همچنين مطالعات بافت شناسي بر روي بافت كبد نيز صورت گرفت. آناليز آماري با روش آناليز واريانس يكطرفه و روش متعاقب توكي-كرامر صورت گرفت. در تمامي آزمايشها p≤0.05 به‌عنوان سطح معنادار بودن در نظر گرفته شد. يافته ها: LPS موجب كاهش GR و افزايش ميزان مالون دي‌‌آلدئيد (MDA) نسبت به گروه كنترل گرديد. همچنين، باعث آسيب به بافت كبدي شد. در گروه پيشگيري عسل، از آسيب بافتي LPS در كبد جلوگيري كرد. از طرفي، عسل به صورت معناداري باعث افزايش GR و كاهشMDA نسبت به گروه دريافت كننده LPSگرديد. نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان داد كه عسل طبيعي مي تواند به عنوان يك فراورده طبيعي براي جلوگيري از آسيب اكسيداتيو در كبد استفاده گردد.

*