بررسي برخي عناصر سنگين در عسل استان مازندران ( مطالعه موردي : شهرستان بابل)

Study on Some heavy metals in Honey of Mazandaran Province (Case Study: Babol Township)

رشد سريع تكنولوژي و جمعيت، شيوه زندگي انسان ها را در مقياس جهاني در قرن گذشته تغيير داد و به طور چشمگيري آلودگي ها افزايش يافته است. طيفي از آلاينده ها كه زمين را آلوده مي كنند گسترده و وسيع اند اما يكي از مهم ترين آن ها، فلزات سنگين هستند كه بعد از شكوفايي صنعت، روز به روز بر ميزان آن ها در محيط زيست افزوده مي گردد. در زيست‌شناسي واژه فلز سنگين به مجموعه اي از فلزات و شبه فلزات نسبت داده مي شود كه حتي در غلظت هاي بسيار كم براي گياهان و حيوانات سمي اند. فلزات سنگين به لحاظ غير زيست تخريب پذيري و تجمع زيستي در بدن بسيار خطرناك بوده و بيماري‌هاي مختلفي از اين طريق در عصر حاضر، گريبانگر موجودات زنده مي شود. يكي از مواد مغذي طبيعي كه از شهد گياهان بدست مي آيد عسل است. عسل مي تواند به عنوان شاخص زيستي مناسب براي آلودگي محيط زيست باشد. تركيب معدني عسل بسته به منابع گياهي و محيطي كه از آن منشاء مي گيرد متفاوت است. اين مطالعه با هدف بررسي برخي عناصر سنگين در عسل شهرستان بابل استان مازندران انجام و تعداد دو نمونه عسل ييلاقي و قشلاقي كه هر يك مخلوطي از عسل‌هاي كندوهاي مختلف بود جهت بررسي تعداد 16عناصر سنگين شامل نقره، آلومينيوم، آرسنيك، طلا، كادميوم، كبالت، كروم، مس، آهن، جيوه، موليبدن، نيكل، سرب، قلع، روي، سلنيوم، با دستگاه ICP-OES 730-ES,Varian بر حسب ميلي‌گرم بر ليتر انجام شد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد كه از ميان اين 16 عنصر مورد بررسي فقط مقدار آلومينيوم، آهن، نقره، مس، روي و استرانسيم در هر دو نمونه وجود داشت و بقيه عناصر ذكر شده قابل تشخيص نبود. همچنين بيشترين فلز در نمونه عسل ييلاقي آهن به ميزان 01/1 ميلي گرم بر ليتر و در قشلاقي استرانسيم به ميزان 68/0 ميلي گرم بر ليتر و كمترين فلز در هر دو نمونه ييلاقي و قشلاقي مس به ترتيب 007/0 و 002/0 ميلي گرم بر ليتر بوده است.