بررسي اثر عسل اسطوخودوس بر ميزان اتصال استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين (MRSA) به فيبروبلاست انساني

*

بيان مسئله: فيبروبلاست، اصلي ترين سلول درم و يكي از اجزاي سلولي كليدي در فرايند التيام زخم است و در ايجاد مقاومت مكانيكي و خاصيت ارتجاعي پوست نقش مهمي دارد. باكتري استافيلوكوكوس اورئوس عامل اصلي عفونت هاي پوستي است و فيبروبلاست را درگير مي كند لذا مقابله با اين باكتري جهت حفظ سلامت پوست حائز اهميت مي باشد. هدف پژوهش: اين پژوهش به منظور دستيابي به روشي مناسب جهت كنترل اتصال و ورود باكتري استافيلوكوكوس اورئوس به سلول هاي فيبروبلاست صورت گرفته است. روش و چگونگي انجام پژوهش: براي تهيه كشت سلول فيبروبلاست، 105 فيبروبلاست در هر چاهك پليت 24 خانه اي ته صاف ريخته شد و به مدت 24ساعت در انكوباتور CO2 دار قرار داده شد. سپس سلول ها با غلظت هاي مختلف عسل اسطوخودوس به همراه باكتري استافيلوكوكوس اورئوس تيمار گرديدند. پس از گذشت 24 ساعت با حذف محيط فوقاني و شتشوي تمامي چاهك ها، سلول ها، تريپسينه و به هر چاهك 500 ميكروليتر محلول تريتون X-100 با غلظتي مشخص اضافه شد. 100 ميكروليتر از رقت تهيه شده به پليت حاوي نوترينت آگار منتقل و به صورت چمني كشت داده شد. در نهايت تمامي پليت ها در دماي 37 درجه سانتي گراد گرما گذاري شدند و تعداد كلني ها در سطح تمامي پليت ها شمارش و ميانگين آن ها به دست آمد. يافته ها و نتيجه گيري: تجزيه و تحليل آماري داده ها نشان داد كه تنها غلظت هاي 100، 1000 و 2000 ميكروگرم در ميلي ليتر از عسل اسطوخودوس سبب كاهش معنادار اتصال باكتري استافيلوكوكوس اورئوس به رده ي فيبروبلاست انساني نسبت به گروه هاي كنترل شدند. بنابراين عسل اسطوخودوس ميزان اتصال استافيلوكوكوس اورئوس به فيبروبلاست انساني را كاهش مي دهد.