درك ژنتيكي حشرات اجتماعي به كمك ژنوم زنبور عسل به عنوان يك مدل ژنتيكي مناسب

*

بيان مسئله: توالي ژنوم زنبور عسل (Apis mellifera) يك مدل ژنتيكي كليدي براي درك تعاملات اجتماعي و ضروري براي اكولوژي جهان مي باشد كه در ارتباط با عمل گرده افشاني توسط اين حشره است و از اين رو داراي اهميت فراواني مي‌باشد. هدف پژوهش: هدف از مطالعه حاضر، درك ژنتيكي حشرات اجتماعي به كمك ژنوم زنبور عسل به عنوان يك مدل ژنتيكي مناسب و بررسي مطالعات ژنتيك جمعيت بر روي زنبور عسل مي باشد. روش و چگونگي انجام پژوهش: مرور سيستماتيك پژوهش هاي علمي مرتبط با ژنوم زنبور عسل، حشرات اجتماعي و مطالعات ژنتيك جمعيت بر روي زنبور عسل انجام شد. يافته ها و نتيجه گيري: در مقايسه با توالي هاي ژنومٍ ديگر حشرات، ژنوم زنبور عسل داراي مقادير بالايي از بازهاي آلي آدنين و تيمين و جزاير CpG بوده و فاقد خانواده هاي اصلي ترانسپوزوني است. زنبور عسل از ديد ريتم شبانه روزي زندگي، RNA هاي مداخله گر و ژنهاي مسئول متيلاسيون DNA، بيشتر شبيه به مهره داران است. همچنين زنبور عسل ژن هاي بيشتري براي گيرنده هاي تنفسي را كد مي كند؛ ولي داراي ژن هاي كمتري براي ايمني ذاتي، آنزيم هاي مسئول سم زدايي، پروتئين هاي شكل دهنده ي كوتيكول و گيرنده هاي چشايي مي باشد. زنبور عسل در مقايسه با مگس سركه، ژن هاي متفاوتي براي مسيرهاي تكامل اوليه دارد و اين در حالي است كه ژن هايي با عملكرد متفاوت در اين دو نوع حشره (شامل ژن هاي مربوط به تعيين جنسيت، عملكرد مغز و رفتار) شباهت بالايي نسبت به هم نشان مي دهند. در نهايت، مطالعات ژنتيك جمعيت بر روي زنبور عسل نشان مي دهد كه جد اوليه اين حشره، آفريقايي بوده و پيشنهاد مي‌شود كه شيوع زنبورهاي آفريقايي در سراسر جهان جديد، منجر به مشاهده زنبورهاي كنوني شده است.

*