شماره ركورد كنفرانس :
4629
عنوان مقاله :
معرفي گياه استبرق به عنوان يكي از گياهان تأمين كننده شهد براي زنبور عسل
پديدآورندگان :
عوض زاده اميرمحمد دانشجوي كارشناسي ارشد سيستماتيك گياهي، گروه زيست شناسي، دانشكده علوم، دانشگاه اصفهان , باقري علي a.bagheri@sci.ui.ac.ir استاديار گروه زيست شناسي، دانشكده علوم، دانشگاه اصفهان؛
كليدواژه :
استبرق , جنوب ايران , زنبور عسل
عنوان كنفرانس :
اولين همايش ملي فرآورده هاي زنبور عسل از منظر زيست شناسي، سلامت و اقتصاد
چكيده فارسي :
بيان مسئله: براي تهيه و توليد عسل ارگانيك بايد از گياهاني استفاده شود كه هيچ نوع آفت كش يا كود شيميايي براي رشد آنها بكار نرفته و يا هيچ گونه دستكاري ژنتيكي بر روي آن ها صورت نگرفته باشد. گياه استبرق مقاوم و مناسب براي كشت صنعتي مي باشد، استبرق از خانواده Apocynaceae با نام علمي Calotropis procera (Aiton) R. Br. است كه به صورت درختچه يا درختي شيرابه دار، به ارتفاع 2 تا 5 متر، با گلهايي به رنگ سفيد يا ارغواني مايل به بنفش مي باشد. هدف پژوهش: بررسي پتانسيل گياه استبرق به عنوان يك گياه استراتژيك در مناطق جنوبي ايران براي توليد عسل ارگانيك. روش و چگونگي انجام پژوهش: بازديد ميداني از كليه رويشگاه هاي استبرق در ايران و مشاهده زنبور عسل به عنوان يكي از گرده افشان هاي آن. يافته ها و نتيجه گيري: اين گياه نوش زيادي توليد مي كند و زنبور عسل به سمت آن جلب مي شود و با توجه به پراكندگي زياد آن در قسمت هاي جنوبي كشور ايران مي توان از آن به عنوان يك گياه مناسب در صنعت زنبور داري استفاده كرد. اين گياه در زمين هاي زراعي نيز به صورت ناخواسته رشد مي كند و از سوي كشاورزان به عنوان يك علف هرز شناخته مي شود در صورتي كه پوست ريشه، شيرابه، برگ ها و گل هاي آن مصرف دارويي دارد. مقاومت گياه استبرق نسبت به شرايط سخت مانند: گرمي هوا، نوع خاك، حمله آفت ها، خشكي و غيره اين ايده را در ذهن تداعي مي كند كه براي توليد عسل ارگانيك از اين گياه مي توان استفاده كرد، البته بايد تست هاي بيوشيميايي براي تاييد ارگانيك بودن عسل حاصله از اين گياه انجام شود. استبرق به صورت وحشي در مناطق گرمسيري از جمله استان هاي كرمان، سيستان و بلوچستان، بوشهر، خوزستان، هرمزگان و شيراز رويش دارد كه مي توان با پرورش صنعتي اين گياه حتي در زمين هاي غير زراعي زمينه پروش زنبور عسل را فراهم كرد. از مزيت هاي پرورش اين گياه در استان هاي ياد شده مي توان به اين مورد اشاره كرد كه اين گياه حتي توسط دام نيز خورده نمي شود.