تاثير ميدان هاي مغناطيسي توليد شده توسط سيستم تحريك مغناطيسي مغز بر سد خوني-مغزي

سيستم عصبي مركزي پستانداران توسط سدخوني-مغزي كه سدي بسيار منظم است، حفاظت مي شود. اين سد توسط سيستم انتقالي بسيار تخصصي به مولكول هايي كه براي هموستاز و عملكرد مغز ضروري هستند، اجازه ي عبور مي دهد. بيشتر بيماري هاي مغزي به دليل وجود اين سد به دشواري درمان مي شوند. در طي چند سال گذشته، نشان داده شده است كه تحت تابش ميدان-هاي پالسي پرشدت و به صورت غيرتهاجمي، جذب رنگ هاي فلئورسانت به داخل سلول افزايش مي يابد. با توجه به غيرتهاجمي بودن اين روش و به منظور درمان بيماري هاي مغزي كه محدوديت تحويل دارو دارند، در مطالعه حاضر، تغييرات نفوذپذيري سدخوني-مغزي به رنگ ايوانس آبي را تحت تابش ميدان هاي مغناطيسي پرشدت بررسي كرديم. براي ارزيابي نفوذپذيري سدخوني-مغزي، از ايوانس آبي استفاده شد. 70 موش به طور تصادفي در هشت گروه كنترل (بدون تزريق رنگ و بدون تابش ميدان)، شاهد (تزريق رنگ)، شش گروه درماني EBHPMF (تزريق رنگ و سپس تابش ميدان مغناطيسي 28، 56 و 112 پالس 1 و 10 هرتز) و شش گروه درماني HPMFEB (ابتدا تابش ميدان و سپس تزريق رنگ) قرار گرفتند. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه ميدان مغناطيسي پر شدت سبب افزايش معني دار چگالي رنگ ايوانس آبي در مغزموش در گروه هاي درماني نسبت به گروه شاهد مي شود (p 0.05). اين درمان در افزايش نفوذپذيري سدخوني-مغزي موثر يافت شد، هرچند مطالعات بيشتري در اين زمينه با فركانس ها و اعداد پالس ديگر ضروري است، همچنين درمان تومورهاي مغزي با استفاده از روش مگنتوكموتراپي و ديگر بيماري هاي مغزي كه در آن ها محدوديت عبور دارو از سدخوني-مغزي وجود دارد، نيازمند مطالعه است.