تأثيرات اعمال تحريكات مكرر مغناطيسي مغز در طي كيندلينگ آميگدال بر ويژگي هاي الكتروفيزيولوژيك و جريان هاي يونوتروپيك گلوتامات و گابا در نورون هاي هرمي‌‌ناحيه CA1 هيپوكمپ در موش هاي صحرايي

در اين مطالعه اثر rTMS در طي روند مدل تشنجي كيندلينگ آميگدال بر ويژگي¬¬هاي الكتروفيزيولوژيك نورون¬هاي هرمي ناحيه CA1 هيپوكمپ، جريانهاي گلوتاماترژيك و گاباارژيك اين ناحيه مورد بررسي قرار گرفت. يك الكترود سه قطبي در هسته قاعده اي-جانبي آميگدال موش هاي صحرايي نر نژاد ويستار كار گذاشته شد. پس از طي دوره بهبودي، حيوانات تحريكات كيندلينگ را روزانه تا هنگام نشان دادن مرحله پنج تشنج دريافت كردند. در گروهي از حيوانات هر روز 5 دقيقه پس از پايان تحريكات كيندلينگ، rTMS با فركانس 1 هرتز به ناحيه هيپوكمپ اعمال ميشد. 24 ساعت پس از اعمال آخرين تحريك كيندلينگ، ويژگي¬هاي الكتروفيزيولوژيك،جريانهاي گلوتاماترژيك و گاباارژيك نورون¬هاي هرمي ناحيه CA1 هيپوكمپ مورد بررسي قرار گرفت. اعمال rTMS از تغييرات ناشي از كيندلينگ آميگدال در ويژگيهاي الكتروفيزيولوژيك نورونهاي هرمي ناحيه CA1 هيپوكمپ شامل دپلاريزه شدن پتانسيل استراحتي غشا، افزايش مقاومت غشاي نورونها، كاهش دامنه، كاهش حداكثر شيب فاز صعودي، كاهش حداكثر شيب فاز نزولي و مدت زمان پتانسيلهاي عمل، افزايش تعداد پتانسيلهاي عمل برانگيخته و كاهش تأخير در ايجاد اولين پتانسيل عمل برانگيخته جلوگيري كرد. اعمال rTMS همچنين بر افزايش جريانهاي سيناپسي ناشي از گيرندههاي AMPA و NMDA و همچنين كاهش جريانهاي GABAA به دنبال كيندلينگ آميگدال در نورونهاي هرمي ناحيه CA1 هيپوكمپ اثر مهاري معنيداري داشت. نتايج به دست آمده پيشنهاد ميكند كه rTMS حداقل بخشي از اثر ضد تشنجي خود را با جلوگيري از اثرات كيندلينگ آميگدال بر افزايش تحريكپذيري، افزايش جريانهاي گلوتاماترژيك گيرندههاي AMPA و NMDA و كاهش جريان هاي گاباارژيك سلولهاي هرمي ناحيه CA1 هيپوكمپ اعمال مينمايد.