بررسي اثر ميدان مغناطيسي كم شدت با فركانس متفاوت بر ميزان اضطراب رت هاي نر

مشاهده تناقض در ميزان تاثيرگذاري ميدان‌مغناطيسي بر ميزان اضطراب توسط محققين مختلف، ممكن است ريشه در تفاوت فركانس ميدان‌ تابشي داشته باشد. در اين تحقيق در پي آنيم كه اثر ميدان‌مغناطيسي كم شدت با فركانس مختلف را بر رفتار شبه اضطرابي در رت هاي نر مورد بررسي قرار دهيم. مواد و روشها: تعداد 50 رت نر در پنج گروه 10تايي تحت تاثير يكي از ميدان هاي شم، 0، 10 ، 18 و 38 هرتز با شدت 200 ميكروتسلا قرار گرفتند. ميدان مغناطيسي مربعي توسط كويل هلمهوتز به مدت 10 دقيقه در روز، طي سه روز اعمال شد. البته در گروه شم هيچ تابش واقعي وجود نداشت. اضطراب رت ها قبل از شروع جلسه تابش اول و بعد از جلسه تابش سوم توسط ازمونها زمينه باز (open-field tests) و ماز مرتفع بعلاوه شكل (Elevated plus-maze) مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج: در بررسي فاكتورهايي مرتبط با دو ازمون فوق الذكر، قبل از تابش و بعد از دوره تابش تفاوت معني‌داري از نظر آماري مشاهده نشد. همچنين آزمون ANOVA نيز بين گروه هاي تابش نسبت به گروه شم نيز تاثير معني‌داري نشان نداد. بنظر مي‌رسد ريشه اين تفاوت در مدت زمان تابش باشد كه در تحقيق حاضر 10دقيقه در روز بود، درحالي كه بيشترين تاثيرپذيري از ميدان‌مغناطيسي، در تابش هاي مزمن و طولاني مدت گزارش شده است. نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان داد تابش هاي كوتاه مدت ميدانهاي كم شدت با فركانس پايين باعث مدوله شدن رفتار شبه اضطرابي در رت هاي نر نمي شود.