تحليل نقش گردشگري در اشتغال زايي جوانان روستايي مطالعه موردي شهرستان كوهرنگ – بخش بازفت

امروزه گردشگري به عنوان يك صنعت بزرگ و يكي از اركان توسعه پايدار شناخته شده است. اين صنعت داراي اشكال متنوعي است كه گردشگري در روستايي يكي از آنهاست. گردشگري در يك روستا شامل شناخت وضع موجود در ابعاد كمبودها و نواقص است كه در سه وجه گردشگر، محيط و ميزبان صورت مي گيرد. و به منظور اشتغال جوانان روستايي و برخوداري روستاييان از معيشت پايدار، مي توان از فعاليت هاي مكمل كشاورزي در روستاها بهره گرفت كه در اين ميان گردشگري، امكان افزايش درآمد خانوارهاي روستايي، اشتغال زايي و جلوگيري از مهاجرت جوانان روستايي به شهر، توزيع متعادل خدمات و تسهيلات رفاهي در روستا، فراهم مي كند. از سويي ديگر، برخوداري روستاهاي ايران از جاذبه هاي طبيعي، منابع پتانسيل هاي اجتماعي، فرهنگي و زيست محيطي، التزامي در اشتغال جوانان روستايي به شمار مي رود. تحولات اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جهان طي سده هاي اخير بويژه در زمينه افزايش جمعيت، گسترش شهرنشيني، توسعه راه هاي ارتباطي و وسايل حمل و نقل، افزايش اوقات فراغت و بهبود رفاه اجتماعي منجر به توسعه گردشگري در نواحي روستايي يا گردشگري روستايي شد. در اين تحقيق بر اساس اطلاعات و روش كتابخانه اي و همچنين نظريات كارشناسان جمع آوري شده است. نتايج پژوهش حاضر مي تواند در روند تحليل نقش گردشگري در اشتغال زايي جوانان روستايي مطالعه موردي شهرستان كوهرنگ – بخش بازفت ، برنامه ريزي، طرح ريزي و اجرا مورد استفاده قرار گيرد تا بيشينه كارآمدي براي اشتغال جوانان روستا فراهم آيد.