اقتصاد فرهنگ و آموزش هنر

در سال‌هاي اخير، ظهور اقتصاد به اصطلاح خلاق و رشد صنايع فرهنگي، تأكيد و تمركز سياست فرهنگي را به سمت بخش بالقوه‌ي اقتصادي فرهنگ و هنر تغيير داده است. بدون شك مسأله فرهنگ يك ملت در تمامـي جوامع بشري از جايگاه و اهـميت ويژه‌اي برخوردار است. چرا كه زير‌ساخت همه جوامع را براي اوج‌گيري و تكامل جدي توسعه پايدار تشكيل مي‌دهد. هنر دربر گيرنده‌ي آن بخش از بداعت و خلاقيت انسان است كه طي آن فرد با استفاده از مواد و وسائل هنري و دستي، عواطف، انديشه‌ها و احساسات خود را كه نشئت گرفته از تفسير بصري تجارت محيطي است به ديگران منتقل مي‌كند. پژوهش حاضر به بررسي دو مفهوم اقتصاد فرهنگ و آموزش هنر مي‌پردازد. تشريح اين دو مفهوم در قالب نظريه‌ي اقتصاد فرهنگ ديويد تراسبي و پيرامون موضوع آموزش هنر مطرح شده اند. در اين پژوهش سعي بر آن است كه با توجه به اين مفهومات، مباني نظري و با بررسي پژوهش هاي انجام شده مطالعه‌ي مروري در اين زمينه انجام شود. براساس پژوهش‌هاي انجام گرفته هنر جنبه‌هاي مختلفي دارد كه هر كدام نوعي از فرهنگ جامعه متأثر مي‌شود. از طرف ديگر، تجلي و ظهور هنر در جامعه نيز به فرهنگ جامعه تأثير مي‌گذارد. يكي از اهداف آموزش و پرورش، رشد و ارتقاي فرهنگ جامعه است. كه براي نيل به اين هدف بايد با معرفي روش‌هاي تربيت و آموزش هنر به مدارس و آموزش ضمن خدمت به معلمان در فعاليت‌هاي هنري و مهارت‌هاي فرايندي كه باعث ايجاد خلاقيت هنري، تفكر، مشاركت، همكاري و تعامل در بين دانش آموزان مي‌شود مي توان نتايج را كه بيانگر آن است كه دانش آموزاني كه با روش‌هاي تربيت و آموزش هنري آموزش ديده‌اند، نسبت به دانش آموزان ديگر هم از لحاظ فعاليت‌هاي هنري و هم از لحاظ مهارت‌هاي فرايندي عملكرد بهتري را دارند، مشاهده نمود.