كارگاه هاي سفالگري دورة لپويي در حوضۀ رود كُر

حوضۀ رود كُر در دشت مرودشت به دليل شرايط خاص زيستمحيطي، طي دورههاي مختلف تاريخي و پيش از تاريخي همواره خاستگاه جوامع انساني بوده است. در اين راستا، اين حوضه مورد توجه باستانشناسان بوده و تاكنون بررسيها و كاوشهاي فراواني در اين منطقه انجام گرفته است. ويليام سامنر يكي از باستانشناساني بوده، كه دشت مرودشت را مورد بررسي باستانشناسي قرار داده است. سامنر دورههاي مختلف فرهنگي، از پارينهسنگي تا اسلامي را شناسايي نمود. طي اين بررسيها يكي از دورههاي فرهنگي كه معرفي شده، و شيوة الگوي استقراري آن تهيه گرديده، دورة لپويي است كه مقارن با اواخر دورة مس و سنگ است، و تاريخي طي نيمۀ اول هزارة چهارم قبل از ميلاد را در بر ميگيرد. با توجه به بررسيهاي باستانشناختي، 101 محوطه متعلق به دورة لپويي در حوضۀ رود كُر شناسايي گرديده، كه از اين بين، با توجه به مواد فرهنگي سطحي بدست آمده، سه محوطه شواهد جوش كوره در تراكم بسيار بالا را نشان ميدهد. اين شواهد، حكايت از فعاليت صنعتي (سفالگري) را در اين محوطهها دارد. همچنين در حوضۀ رود كُر طي بررسي روشمند تپۀ لپويي، معادني از خاك قرمز شناسايي شد. نتايج مطالعات نشانگر اين است كه توليد حداقل بخشي از سفال دورة لپويي در منطقۀ جنوب غرب رود كُر، در نزديكي روستاي امروزي شيخ عبود و كوشكهزار بيضا، در محوطۀ تپه گَندعلي و دو محوطۀ ديگر انجام ميگرفته و نهايتاً به مناطق ديگر توزيع ميشده است. در اين نوشتار بهصورت مفصل به اين محوطهها و نيز معادن خاك قرمز پرداخته شده است.