مطالعه روابط فرهنگي محوطه هاي اقماري شهر سوخته بر پايه نتايج مقايسات گونه شناختي دادههاي سفالين (مطالعه موردي: تپه صادق)

تپه صادق يكي از محوطههاي اقماري شهر سوخته در جنوبشرق ايران است. آغاز استقرار در تپه صادق، هم زمان با گسترش و شكوفايي محوطه شهرسوخته بوده كه اين امر به سبب ازدياد جمعيت و تخصصگرايي در منطقه سيستان و نياز به مكانهايي مجزا ولي در پيوند براي توليد بيشتر روي داده است. كاوش و مطالعه در اين محوطه، به منظور روشن نمودن وضعيت استقرارهاي هزاره سوم در دشت سيستان و مطالعه رابطه ميان مركز و پيرامون به دنبال تخصصگرايي و ظهور جوامع پيچيده صورت گرفت. از جمله مداركي كه اين مطالعات را پشتيباني مي كند سفال است كه به مقدار زياد در سطح اين استقرارگاه ديده ميشود. طبقهبندي سفال، شاخصههاي متعددي از جمله خميره، شكل، نقش، و غيره را شامل ميشود كه براي آن، بايد تمام اين شاخصهها را در نظر گرفت و سپس به تجزيه و تحليل آ نها پرداخت. در اين پژوهش تلاش شده است پس از طبقهبندي داده هاي سفالي و مقايسه گونه شناختي اين دادهها با مواد فرهنگي بدست آمده از مناطق همجوار همچون دره بمپور، دره صوغان، بلوچستان پاكستان، افغانستان، آسياي مركزي، سواحل جنوبي خليج فارس و درياي عمان؛ جايگاه تپه صادق در ارتباطات و مبادلات فرهنگي با مناطق ذكر شده مشخص شود. طبقه بندي هاي انجام شده نشان ميدهد كه بيشتر سفالهاي اين محوطه مربوط به سفال نخودي بوده و مقايسه هاي 2500 ق.م.) و سوم - گونه شناختي صورت گرفته اين نكته را روشن ميسازد كه بيش از 98 % دادهها، همزمان با دوره دوم ( 2800 2300 ق.م.) شهر سوخته است. از مستندات به دست آمده چنين بر مي آيد كه بيشترين ارتباطات تپه صادق به صورت -2500) درون منطقه اي و مربوط به حوضه جنوب شرق ايران بوده است.