مطالعه و بررسي روند شكل گيري بناي امامزاده عبدالله شوشتر

شوشتر با دارا بودن تعداد زيادي از بناهاي آرامگاهي اسلامي به گنجين هاي از معماري اسلامي بدل گشته است، در اين ميان، بناي امامزاده عبدالله كه به عنوان بنايي ايلخاني معرفي شده است به دليل ويژگي معماري و تنوع كتيبه ها جايگاه ويژه دارد. در اين تحقيق روند شك لگيري بنا با تحليل اطلاعات بدست آمده از منابع تاريخي دربارة اثر، مطالعۀ اجزاي معماري و كتيبه ها با اين فرضيه كه معمولا بناهاي مذهبي به دفعات مرمت، بازسازي و گسترش مي يابند و برخي از اين بناها از كالبد اوليۀ خود خارج مي شوند مورد بازنگري قرار گرفت و مشخص گرديد مجموعه موجود حاصل الحاق و يا حذف قسمت هايي از بنا در زمان هاي مختلف است. گنبدخان هاي كه كالبد اوليۀ بنا است علاوه بر كتيبۀ ساخت، برخي از ويژگي هاي معماري آن از جمله گنبد اورچين بنا قابل مقايسه با نمون ههاي اوليه گنبدهاي اورچين در بناهاي آرامگاهي عراق است جايي كه سازندگان بنا ريشه در آنجا دارند علاوه بر آن تزئينات و كتيبه هاي سردرب گنبدخانه نيز كه در ميان بناهاي آرامگاهي خوزستان منحصرب هفرد است، قابل مقايسه با تزئينات بناهاي سلجوقي و ايلخاني است، در دورة ايلخاني بنا بر حسب نياز گسترش و شكل مجموعه گرفت و گنبدخانۀ فرعي بنا(كفش كن) با ويژگي معماري ايلخاني به بنا الحاق گرديد، در دورة صفويه بنا بازسازي و با اضافه شدن فضاهاي جانبي،گنبدخانۀ فرعي بنا احتمالا با همان اسلوب پيشين بازسازي شد و برخي از تزيينات بنا چون كتيبه سردرب ورودي بنا نوشته شد، در دورة افشاريه به جاي ايوان دورة صفويه، سردرب كنوني بنا، صف هها و مناره هاي بنا ساخته شد در دورة قاجاريه كتيبه ها و تزيينات گچي سردرب ورودي و تزيينات نقاشي گنبدخانه اصلي بنا ايجاد گرديد و با دخل و تصرفات دورة معاصر در محوطۀ اثر، مجموعه شكل كنوني خود را يافته است.