مطالعه تطبيقي نماد اژدها در آثار هنري ايران و چين

هنرمندان و طراحان ايراني در طول تاريخ در كنار نقوش مختلف از نمادهايي كه ريشه در اعتقادات و باورهايشان داشته استفاده نموده اند .يكي از اين نمادها كه در قديمي ترين منابع ادبي ايران نيز ديده مي شود اژدها مي باشد كه در فرهنگ ايران باستان به عنوان نماد بدي و شر به كار برده شده است .اين نماد به صورت مار يا سوسمار عظيم الجثه اي كه از دهان آن آتش به بيرون مي آيد تصوير شده است .از طرفي چين سرزمين اژدهاست و در اكثر هنرهاي اين سرزمين حضوري پررنگ دارد . بررسي ها نشان مي دهد كه اگر چه اژدهاي ايراني معناي شر و بدي را در مقابله با قهرمانان و صحنه هاي گرفت و گير با حيوانات در بر دارد و درمقابل اژدهاي چيني كه سمبل خير، بركت و خوشبختي است قرار مي گيرد اما در وجوهي نيز داراي اشتراكات مفهومي و معنايي مي باشند و از نظر ظاهري نيز نحوه پرداخت به اين نقش در دو فرهنگ فوق قابل بررسي و تطبيق مي باشد. اين مقاله در نظر دارد با مطالعه نقش اژدها در هنرهاي مختلف ايران و چين به بررسي تفاوتها و شباهت هاي اين نقش در اين كشورها با رويكردي تطبيقي و استناد به منابع كتابخانه اي بپردازد .