تاملي بر پيش از تاريخ جنوب غرب ايران؛ فراپارينه سنگي تا نوسنگي

محوطه هاي فراپارينه سنگي جنوب غرب ايران در ايذه كشف شده است، تاريخ گذاري اين محوطه به 10000 تا 14000 ق.م تاريخ گذاري شده و با دوره زارزي شناخته مي شود. گرچه تاريخ دقيق متروكي محوطه هاي اواخر فراپارينه سنگي مشخص نيست، اما به نظر مي رسد پس از اين دوره تا هزاره هشتم ق.م -يعني دوره نوسنگي بي سفال- كه دشت دهلران و سوزيانا مسكوني مي شوند، استقرار ديگري شناخته نشده و يا محوطه اي كه نهشته هاي اواخر فراپارينه سنگي تا اوايل نوسنگي را داشته باشد، كشف نشده است. در واقع جنوب غرب ايران نيز يك وقفه دو هزار ساله بين دوره فراپارينه سنگي و نوسنگي دارد. غالبا محوطه هايي كه به لحاظ گاهنگاري كربن 14 در فاصله بين اين دو دوره باستان شناختي، قرار مي گيرند را با عنوان نوسنگي شدن ، انتقالي نوسنگي و يا آغاز نوسنگي نام گذاري مي كنند. از ابهام هاي دوره نوسنگي اين منطقه نيز عدم تطبيق برخي دوره ها با يكديگر، فاز بندي هاي بي اساس و تغيير پي در پي در انتشارات مختلف است. مقاله پيشرو باتكيه بر مطالعات گذشته و بررسي و كاوش هاي جديد فارغ ازمرزبندي هاي سياسي كنوني، رويدادها و گاهنگاري هاي موجود فراپارينه سنگي تا ابتداي نوسنگي مناطق ايذه، سيمره و مهران، دهلران و خوزستان با به چالش كشيده است