باز انديشي مسئله ارتباط باستان شناسي و پژوهشهاي هنري با نظر به مفهوم و نظريه هاي هنر

آثار به جاي مانده از اقوام مختلف در دورههاي گوناگون زيست بشري، يكي از مهمترين دادههايي است كه در پژوهشهاي باستان- شناسي مورد استفاده قرار ميگيرد و بخش قابل توجهي از اين يافتهها، آثار هنري قلمداد ميشود. از سوي ديگر در شاخه هاي پژوهشيِ هنر مانند تاريخ هنرنگاري، پژوهش هنر، فلسفه هنر و غيره، دادههاي اوليه شامل آثار و اطلاعات مربوط به آنها از طريق باستانشناسي و نظريات باستانشناسان به حوزهي پژوهشهاي هنري وارد ميشود. حلقه واصل اين دو حوزه، مفهوم چالش برانگيز است. غالباً تفاوت در زاويه ديد و رويكرد اين دو حوزه نسبت به مفهوم هنر منجر به عدم تعامل ميان اين دو رشته و اجماع « هنر » متخصصين دو حوزه در حل مسائل ميانرشتهاي ميگردد. ازاينرو بازانديشي مسئله ارتباط اين دو حوزه، ناگزير از واكاوي مسئله تعريف مفهوم هنر است. در اين مقاله براي پرداختن به اين موضوع با استفاده از روش توصيفي - تحليلي و گردآوري اطلاعات به شيوهي كتابخانهاي، تلاش شده است مسئله تعريف هنر و نظريههايي كه تاكنون در تاريخ زيباشناسي در اين مورد مطرح شده است را مورد مطالعه قرار دهد و از اين طريق افقهاي پيوند و ارتباط حوزههاي ياد شده را آشكار نمايد. اين پژوهش نشان داد كه براي برقراري ارتباط ميان باستانشناسي و ساير پژوهشهاي هنري لاجرم بايد به تلقي اي يكسان از مفهوم هنر دست يافت و به جاي تلاش درجهت تعريف ذاتي هنر، از نظريه هاي متناسب با نوع پژوهش، ياري جست.