نظام كاست هند هزار ه ي دوم ق.م در ميان كوليان امروز ايران؛ مطالعه ي موردي كوليان مازندران

پس از استيلاي روشن پوستان در هند، مقررات ويژه‌اي در امور اجتماعي وضع شد كه افراد جامعه را به طبقات مختلف تقسيم مي كرد، همان چيزي كه به «نظام كاست» مشهور شد. طبق قوانين اين نظام، موقعيت اجتماعي افراد جامعه بر اساس رنگ پوست و طبقه اجتماعي والدين مشخص مي شد و هر فرد در طول دوران زندگي مي‌بايست در طبقه‌ي خود براي هميشه باقي بماند. در پايين‌ترين سطح اين طبقات پنج گانه، «شودراها» (طبقه ي چهارم – پيشه وران و كارگران و آهنگران) و «پارياها» (طبقه ي پنجم – نجس ها و افراد پست جامعه) قرارگرفته بودند كه شودراها و پارياها همان دراويدي ها-كه مردم بومي هند محسوب مي‌شدند- هستند و حتي خود شودراها نيز، پارياها را به ديده‌ي حقارت مي-نگريستند و آن ها را نجس مي شمردند. مشابه چنين مسئله‌اي، امروزه نيز پس از گذشت حدود 3500 سال، هنوز در ميان كوليان ايران وجود دارد. تفاوت طبقاتي در ميان اين افراد عيناً شبيه تفاوت ميان شودراها و پارياهاست. به‌عنوان نمونه، گُدارهاي مازندران كه رامشگري مي كنند، خود را نسبت به جوگي ها كه عموماً آهنگرند و يا شغل‌هاي پست جامعه را به عهده‌دارند در جايگاه بالاتري مي بينند و ايشان را نجس مي شمارند.با مقايسه‌ي اين دو نگرش از 3500 سال پيش تا حال، مي توان به‌احتمال اين نتيجه را گرفت كه وجود اين طبقات ميان كوليان امروز ايران، بازمانده‌ي همان نظام كاست هند در هزاره ي دوم ق.م باشد. اين پژوهش با استناد به مطالعات پيشين و نيز مشاهدات عيني نگارنده بر روي كوليان مازندران انجام‌شده و كشف شباهت‌هاي فراوان ميان رفتار امروزي اين كوليان با نظام كاست هند از دستاوردهاي اين پژوهش است.