بررسي نقاشي ديواري اورارتو

نقاشي ديواري يكي از قديميترين تزيينات وابسته به معماري در شرق باستان ميباشد. اولين نمونههاي اين هنر تصويرگري در استقرار چاتال هويوك مربوط به عصر نئوليتيك با سفال قابل معرفي ميباشد. دولت اورارتو به عنوان يكي از دولتهاي شرق باستان در هزاره اول قبل ميلاد در تقابل با دولت آشور شكل گرفت و سپس به عنوان يك قدرت منطقهاي ظهور نمود. اين دولت اصول هنري شرق باستان را به عنوان اساس هنري دولت اورارتو پذيرفت. بر اين اساس نقاشي ديواري به عنوان سنت هنري كه قبل از اورارتوييان توسط فرهنگهاي هوري، ميتاني، بابل، آشوري استفاده شده بود را به عنوان تزيينات وابسته به معماري در ديوار معابد و كاخهاي خود به كار برد. از دلايل چشم نواز بودن نقاشيهاي ديواري اوراراتو رعايت اصول تناسب وانتخاب مناسب در رنگها بوده است. براساس بررسيهاي انجام شده و براساس گاهنگاري تاريخي در استقرارهاي آزناوور تپه، آرين برد (اربوني)، چاووش تپه، آلتين تپه، كارمير بلور و كف كاله سي نقاشيهاي ديواري اورارتو شناسايي شده است. اين نقاشيها بوسيله رنگهاي قرمز، آبي، سياه، سفيد، زرد ، قهوهاي و با فيگور خدا، الهه، شير، گاو نر، آهو، گوزن، اسفنكس، درخت مقدس، نخل، گل و همچنين موتيفهايي مانند روزت و نقوش هندسي تزيين يافته اند. مهمترين پرسش در اين پژوهش شناسايي سبك و شيوه اجراي نقاشيهاي اورارتويي ميباشد؟ روش تحقيق داراي جنبه بنيادي بوده و به روش ميداني و كتابخانهاي انجام خواهد پذيرفت.