مطالعه انسجام‌هاي معاشرتي، اظهاري، ساختاري و رابطه آنها با يكديگر در خانواده‌هاي تهراني

از ميان انواع روابط خانوادگي كه در تحقيقات جامعه‌شناسانه مورد بررسي قرار گرفته‌اند، به رابطه‌ي والدين و فرزندان ازدواج كرده كه رابطه‌اي در دوره بزرگسالي است، كمتر توجه شده است. لذا،در تحقيق حاضر با استفاده از مدل مفهومي انسجام خانوادگي_كه اشاره دارد به پيوستگي ميان والدين و فرزنداني كه منزل پدري را ترك كرده و زندگي جديد خود را بنا نهاده‌اند_ به بررسي سه بعد از ابعاد انسجام خانوادگي (انسجام معاشرتي، اظهاري، ساختاري) مي‌پردازيم. اين پژوهش با روش پيمايش، ابزار پرسشنامه، روش نمونه‌گيري خوشه‌اي و با نمونه‌اي مشتمل بر 256 نفر كه شامل فرزندان ازدواج كرده 20 تا 60 ساله‌ي سه منطقه از شهر تهران است، به اجرا درآمد. نتايج نشان دادند كه ميزان انسجام معاشرتي و اظهاري در خانواده‌هاي تهراني بالاتر از حد متوسط است و از ميان مولفه‌هاي انسجام ساختاري، فاصله جغرافيايي و ترتيب تولد تنها با انسجام معاشرتي، و وضعيت سلامتي والدين و فرزندان ازدواج كرده به همراه والدين بودنِ فرزندان ازدواج كرده، هم با انسجام معاشرتي و هم با انسجام اظهاري رابطه داشته‌اند. هم‌چنين نتايج تحليل رگرسيوني نشان داد كه 33.4 درصد از تغييرات انسجام معاشرتي و 20.5 درصد از واريانس انسجام اظهاري به‌واسطه متغييرهاي مورد نظر تبيين شده‌اند.