خصايص ساختاري مادري سنتي وجديد: مباني نظري و مولفه هاي تجربي

در بحث از سنخ شناسي مادري وبا توجه به هدف مقاله حاضر كه ارائه تبييني مفهومي مبتني بر رويكرهاي نظري و بررسيهاي تجربي دراين باره است ياداوري دو نكته اصلي مقدمتا ضرورت دارد: يكم )همانگونه كه باري وتبيل خاطرنشان كرده اند نگرش نسبت به مادري مي تواند در امتداد يك پيوستار اعم از سنتي تا برابري طلب مشاهده شود. نگرش سنتي نسبت به زن و مادري در درجه اول با قوانين تاريخي و آيين هايي كه از نسل هاي گذشته به دست مي آيد تعريف مي شود افراد داراي نگرش هاي سنتي احتمالا در نظر مي گيرند كه زنان و مردان نقش هاي متمايز و منحصر به فرد در داخل و خارج از عرصه خصوصي دارند. در اين نگرش، مادري و مسئوليت هاي مراقبت از خانواده به عنوان مركزي براي زندگي زن و هويت در نظر گرفته شده و مقدم بر آرزوهاي شغلي و حرفه اي بالقوه زن است . در انتهاي زنجيره ، زنان و مردان با نگرش برابري طلبانه نسبت به دو جنس كه بر ارزش استقلال فردي و دستاوردهاي زنان تاكيد دارند قرار مي گيرند. از نظر آنها مادري نه تمام هويت زنان بلكه بخشي آز آن است (باري و تبيل، 2006: 512) تقابل اين دو نوع نگرش را جز با نسبتي كه مادر بودن به عنوان يك مقام اجتماعي با ساير نقش هاي خانوادگي به موجب يك ساخت نهادي خاص برقرار مي كند نمي توان توضيح داد ساخت نهادي يا انتظارات الگومند فرهنگي و هنجاري حاكم بر جامعه ،مادر بودن را در پيوند با فرزند بودن يا زن بودن يا خانواده تعريف مي كند اما در عين حال معناي هر يك از اين پايگاهها نيز به نوبه خود وابسته به معناي مادر بودن اند