تبيين نقش مادر در احساس امنيت و تعلق كودك با نگاه ويژه به ديدگاه آبراهام مزلو

در تحقيقات زيادي بر نقش مادر در شكل گيري شخصيت و هويت كودك اشاره شده است. قريب به اتفاق روانشناسان معتقدند كه عدم توجه به نياز هاي كودكي و عدم ارضاي آن ها منشاء آسيب هاي رواني و اجتماعي در بزرگسالي است. يكي از روانشناسان كه به اهميت ارضاي نيازهاي اساسي در انسان اشاره دارد مزلو است، اين مقاله بر مبناي ديدگاه مزلو دو بعد از نقش هاي مادر؛ احساس امنيت و احساس تعلق در كوردك را در پارادايم مروري با رويكرد توصيفي مورد بررسي قرار داده است. يافته هاي اين بررسي نشان مي دهد نياز هاي انسان در دوسته مهم طبقه بندي مي شوند؛ يكي نيازهاي رده پايين يا كمبود و ديگري نيازهاي رده بالا يا پيشرفت، نيازه اي رده بالا بخصوص نياز خود شكوفايي زماني پديد مي آيند كه نياز هاي رده پايين ارضا شده باشند. يكي از افراد مهم كه در ارضاي نيازهاي به ويژه در كودكي نقش مهمي را ايفا مي كند مادر است، وظيفه و كار مادر دست كم از نخستين لحظه بارداري، شروع و تا پايان دوره اساسي تربيت ادامه دارد، مادر در اين مدت مسئول پرورش جسمي، عقلي، عاطفي و اخلاقي فرزند است، اوست كه مسئوليت پرورشي ويژ ه اي به عهده دارد كه ديگران از آن محرومند و هيچ كس نمي تواند جايگزين نقش او باشد.