بررسي روابط بين صفات زراعي و عملكرد دانه در شرايط آبياري تكميلي

عملكرد دانه صفتي كمي بوده و توارثپذيري آن به دليل اثر متقابل ژنوتيپ و محيط پايين بوده، بنابراين انتخاب مستقيم بر اساس عملكرد دانه در جهت بهبود آن ممكن است چندان مؤثر نباشد. صفات مورفولوژيك توارث پذيري نسبتاً بالايي دارند بنابراين گزينش بر اساس اين صفات راه مطمئن و سريعي براي غربال جوامع گياهي و بهبود عملكرد دانه باشد. هدف از اين تحقيق ارزيابي تعيين اهميت نسبي صفات مورد بررسي در ارتباط با عملكرد دانه بود. به منظور بررسي روابط بين صفات و عملكرد دانه در ژنوتيپهاي گندم ديم، آزمايشي با 36 ژنوتيپ گندم نان در شرايط آبياري تكميلي در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 96 - 1395 در دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي مغان مورد بررسي قرار گرفت. صفات مورد بررسي عملكرد دانه، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، تعداد روز تا سنبلهدهي و تعداد روز تا رسيدگي بود. با توجه به اهميت عملكرد دانه، مقايسه ميانگين اين صفت براي ژنوتيپها انجام شد كه نتايج نشان داد در شرايط آبياري تكميلي ژنوتيپهاي شماره 22 ، 34 و 21 به ترتيب با ميانگين 3143 ، 3089 و 2921 كيلوگرم در هكتار بالاترين عملكرد دانه را به خود اختصاص دادند. در شرايط آبياري تكميلي عملكرد دانه با تعداد روز تا رسيدگي همبستگي منفي )* 32 / 0 -( در سطح احتمال 5 درصد داشت. تجزيه عليت نشان داد كه اثر مستقيم تمام صفات مورد مطالعه بر روي عملكرد دانه منفي است و بيشترين اثر مستقيم مربوط به صفت تعداد روز تا رسيدگي ) 32 / 0 -( ميباشد.