ارزيابي مزرعه اي مقاومت تدريجي (Slow rusting ) نسبت به بيماري زنگ زرد جو در لاين هاي كانديد جو آبي

زنگ زرد جو با عامل Puccinia striiformis f. sp. hordeiيكي از مهمترين بيماري هاي جو مي باشدكه توليد جو را در برخي مناطق جهان تهديد مي كند. مقاومت ميزباني، اقتصادي ترين روش مديريت زنگ زرد است و مقاومت تدريجي (Slow rusting)، كه نوعي مقاومت كمي است، مقاومت پايداري گزارش شده است. در اين مطالعه، پارامترهاي مقاومت تدريجي شامل ضريب آلودگي (CI)، شدت نهائي بيماري (FRS)، مقدار نسبي سطح زير منحني پيشرفت بيماري (rAUDPC) و نرخ آلودگي ظاهري (r) براي 41 ژنوتيپ جو همراه با شاهد حساس طي دو سال از 1395 تا 1396 ارزيابي شدند. اين مطالعه در ايستگاه تحقيقات كشاورزي اردبيل تحت شرايط آلودگي طبيعي و مصنوعي انجام شد. واكنش گياهچه اي نيز تحت شرايط مزرعه اي ارزيابي شد. نتايج ارزيابي ها براي پارامترهاي مقاومت نشان داد كه لاين هاي EDC-87-3 ، EC-90-4 ، EM-88-2 ، EM-88-5 ، EM-89-19 همراه با رقم حساس بالاترين مقادير FRS ، CI، r و rAUDPC را داشتند، و بنابراين به عنوان ارقام/لاين هاي حساس گروه بندي شدند. ده لاين در هر دو مرحله گياهچه اي و گياه كامل مقاوم بودند. هفت لاين در مرحله گياهچه اي مقاوم ولي در مرحله گياه كامل واكنش متوسط (MR, M, MS) نشان دادند. سيزده لاين (شماره هاي 2، 5، 8، 10، 12، 14، 15، 19، 23، 29، 31، 38، 39) در مرحله گياهچه اي حساس ولي در مرحله گياه كامل واكنش متوسط (MR, M, MS) نشان دادند. بنابراين اين لاين ها با داشتن مقادير پايين پارامترهاي مختلف مقاومت به احتمال زياد داراي درجات متفاوتي از مقاومت تدريجي يا HTAP (مقاومت غير اختصاص- نژادي يا پايدار) مي باشند. بقيه لاين ها سطح پاييني از مقاومت تدريجي داشتند. تجزيه خوشه اي بر اساس واكنش گياهچه اي و گياه كامل، لاين ها را در گروه هاي مختلفي قرار داد كه اين حالت نيز بيانگر تنوع بالاي لاين ها از نظر واكنش نسبت به بيماري زنگ زرد جو بود.