بررسي تأثير نوع محيط كشت بر ريزازديادي كشت بافت گلابي پايه ي پيرودوارف (pyrodwarf)

گلابي با نام انگليسي (Pear) و اسم علمي (Pyrus spp.) درختي است گلدار از رده دولپه‌اي‌ها، از خانواده ي گلسرخيان (Rosaceae) و از زير خانواده ماليده (Maloideae) مي‌باشد كه پس از سيب مهمترين ميوه ي دانه دار محسوب مي شود و با توجه به اينكه پايه هاي پاكوتاه كننده و نيمه پاكوتاه كننده ي بسياري براي گلابي معرفي نشده و با توجه به اينكه رايج-ترين روش ازدياد آن در ايران پيوند بر روي پايه هاي بذري مي باشد. در اين پژوهش به منظور تعيين بهترين محيط كشت، ريزنمونه هاي جوانه هاي انتهايي و جوانه هاي جانبي پايه ي پيرودوارف در اوايل بهار تهيه شدند و پس از گندزدايي با كلريد جيوه، در محيط كشت هاي MS و WPM كشت و مورد بررسي قرار گرفتند. طبق نتايج بدست آمده محيط كشت WPM هم از نظر ريشه زايي و هم شاخه زايي برتر از محيط كشت MS مي باشد. محيط كشت WPM با ميانگين تعداد شاخه 56/1 و تعداد ريشه 1/4 از محيط كشت MS بهتر بود.