مكانيابي كشت سير بر اساس تحليل هاي ‏AHP‏ در محيط ‏GIS‏ (مطالعه موردي استان ‏اردبيل)‏

تفكيك مناطق كشت گياهان در كشور ايران بيشتر بر اساس سنت ها بوده و پتانسيل اگروكليمايي بيشتر مناطق كشور ‏نامعلوم است، لذا هدف عمده اين تحقيق امكان سنجي اقليمي كشت گلرنگ ديم در استان اردبيل بر اساس پتانسيل ‏هاي محيطي آن است تا از اين طريق ضمن كاهش هزينه ها و افزايش بهره وري از متغيير هاي مورد مطالعه، باعث ‏افزايش عملكرد محصول در واحد سطح شود.در‎ ‎تحقيق حاضر، متغيرهاي اقليمي و زميني در قالب رهيافت فرآيند تحليل ‏سلسله مراتبي‎ ‎‏ ‏‎(AHP)‎‏ براي وزن دهي به لايه ها مورد استفاده قرار گرفت. و براي توليد نقشه نهايي داده ها از قابليت ‏همپوشاني در نرم افزار ‏ArcGIS‏ بهره گرفته شد. تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه استان اردبيل را مي توان از نظر ‏قابليت كشت گلرنگ به چهار ناحيه بسيارمناسب، مناسب، متوسط و نامناسب تقسيم بندي نمود. مناطق با استعداد ‏بسيار مناسب به دليل شرايط اقليمي و زميني بسيار مناسب مخصوصا دماي مناسب داراي عملكرد بالا هستند. اين ناحيه ‏براي كشت سير 26 درصد معادل 65877 هكتار.ميباشد ومناطق با استعداد مناسب براي كشت اين محصول مساحتي ‏حدود 28 درصد معادل 70722 هكتار از اراضي استان را در برگرفته كه اين دوپهنه همگي از اراضي قسمتهاي شمال ‏استان يعني دشت مغان را شامل مي¬شوند. و باقيمانده از مساحت استان درپهنه هاي متوسط وضعيف قراردارد كه به ‏ترتيب در قسمتهاي مركزي وجنوب استان مي باشد.‏