امكان سنجي كشت آويشن براساس تحليل‌هاي چند معياره و سيستم هاي تصميم گيري ‏مكاني ‏GIS‏ در استان اردبيل

تفاوت‌هاي مكاني از نظر كشاورزي ضرورت انجام تحقيق را آشكار مي‌سازد. در تحقيق حاضر از داده هاي عوامل اقليمي ‏وزميني تاثير گذار در بخش كشاورزي استفاده ميشود. سپس براي وزن دهي داده ها با روش تحليل سلسله مراتبي ‏‏(‏AHP‏) در محيط ‏GIS‏ قرار گرفته و با تلفيق تمام داده ها، نقشه نهايي قابليت اراضي با چهار پهنه مشخص( بسيار ‏مناسب، مناسب،متوسط ونامناسب) براي كشت هريك از گياهان سير وآويشن در استان اردبيل بدست امد. مناطق با ‏استعداد بسيار مناسب به دليل شرايط اقليمي و زميني بسيار مناسب مخصوصا دماي مناسب داراي عملكرد بالا هستند. ‏اين ناحيه براي كشت سير 26 درصد معادل 65877 هكتار.ميباشد اما جهت كشت آويشن ناحيه به مساحت حدود 1 ‏درصد معادل 3101 هكتار از اراضي استان را در برمي¬گيرند كه اين پهنه همگي از اراضي قسمتهاي شمال استان يعني ‏دشت مغان را شامل مي¬شوند.مناطق با استعداد مناسب براي كشت آويشن 15 درصد معادل 47805 هكتار از اراضي ‏استان را در برگرفته كه اين پهنه نيز شامل قسمت¬هاي شمالي استان(منطقه مغان) مي¬باشد و باقيمانده از مساحت ‏استان درپهنه هاي متوسط وضعيف قراردارد كه به ترتيب در قسمتهاي مركزي وجنوب استان ميباشد.‏