مقايسه ويژگي هاي ريخت شناسي و شيميايي 8 گونه مورد استفاده براي توليد خميركاغذ شيميايي - مكانيكي در صنايع چوب و كاغذ مازندران

اين پژوهش با هدف بررسي ويژگي هاي ريخت شناسي و شيميايي 8گونه چوبي پهن برگ شامل راش، توسكا، افرا پلت، ممرز، كلهو، بلوط، صنوبر و بيد كه براي توليد خميركاغذ شيميايي- مكانيكي در صنايع چوب و كاغذ مازندران مورد استفاده قرار مي گيرند، انجام شد. اندازه گيري تركيبات شيميايي بر اساس دستورالعمل هاي استاندارد TAPPI انجام شد. گونه ممرز با بيشترين ميانگين طول الياف (54 /1 ميلي متر) و گونه افرا با كمترين ميانگين طول الياف (9 /0 ميلي متر) تعيين شدند. همچنين بيشترين ميانگين ضخامت ديواره سلولي و قطر حفره سلولي به ترتيب براي گونه هاي بلوط و توسكا و كمترين اين ميانگين ها براي گونه هاي بيد و بلوط به دست آمد. بر اين اساس، اختلاف آماري معني داري بين ضرايب كاغذسازي الياف گونه هاي مورد بررسي شامل ضريب درهم رفتگي، انعطاف-پذيري و رانكل وجود دارد. نتايج اندازه گيري تركيب شيميايي گونه ها نشان داد كه بيشترين ميزان سلولز مربوط به گونه صنوبر با ميزان 56 /51 درصد و كمترين آن براي گونه بلوط با 95 /40 درصد مي باشد. مقدار ليگنين (4/ 28 درصد)، مواد استخراجي (16/ 12 درصد) و خاكستر (67/ 1 درصد) در گونه بلوط نسبت به سايرگونه ها بيشتر بود. . بر اساس ويژگي هاي مورد بررسي، 8 گونه بر مبناي روش نرمال سازي با سه الگو مورد الويت بندي قرار گرفتند. نتايج اين گروه بندي نشان داد كه گونه هاي ممرز و راش به ترتيب داراي بهترين و پست ترين چوب از نظر توليد كاغذ هستند. گونه صنوبر به دليل ويژگي هاي كاربردي مناسب مي تواند جايگزين كامل چوب راش مصرفي شده و به اين وسيله جنگل بهتر حفظ شود.