الگوريتم برخورد سيمپلكس براي تحليل كوره هاي تابشي خلا با استفاده از روش مونت كارلو

پردازش موازي در روش مونت كارلو كاملاً مناسب و امكان پذير يك الگوريتم برخورد كارامد مي تواند به كاهش زمان و هزينه محاسباتي در تحليل انتقال گرماي تابشي با استفاده از روش مونت كارلو به ويژه در كاربردهاي متداول انتقال گرماي تابشي با هندسه هاي پيچيده نظير كوره هاي تابشي بيانجامد. در اين تحقيق يك الگوريتم برخورد جديد بر مبناي روش سيمپلكس از حوزه برنامه ريزي خطي معرفي مي گردد. اين الگوريتم بدين روش عمل مي¬كند كه به دنبال نقطه¬اي در داخل فضاي امكان مي¬گردد كه اين فضاي امكان توسط مجموعه¬اي از معادلات صفحه مربوط به سطوح مرزي كوره تعريف مي¬گردد به نحوي كه فاصله فوتون منتشر شده از نقطه پرتاب به عنوان تابع هدف بيشينه گردد. سپس عملكرد الگوريتم سيمپلكس در دو مساله آزمون سه بعدي مورد ارزيابي قرار مي گيرد كه اولين مساله يك جعبه با ديواره هاي ديفيوز خاكستري و ديگري فضاي بين دو صفحه موازي ميباشد. اگرچه زمان محاسباتي روش جديد سيمپلكس اندكي بيشتر از زمان روش مستقيم است اما به كارگيري روش سيمپلكس در كد رايانه اي تحليل تابش بسيار ساده است چرا كه روش سيمپلكس به عنوان يك روش معروف از حوزه برنامه ريزي خطي در اكثر زبانهاي برنامه نويسي به صورت يك كد مجزاي بهينه سازي شده وجود دارد كه اين امر هزينه هاي برنامه نويسي را به شدت كاهش ميدهد.