بهينه سازي پارامترهاي پاشش حرارتي HVOF، براي بهبود مقاومت به اكسيداسيون پوشش MCrAlY توسط روش سطح پاسخ

در اين پژوهش به بررسي اثر پارامترهاي مختلف فرايند پوشش‌دهي بر خواص نهايي پوشش‌هاي پاشش حرارتي بدست آمده از روش HVOF پرداخته شده است. بدين منظور با استفاده از فرايند پاسخ سطح، براي چهار پارامتر تاثيرگذار فرايند HVOF كه شامل نرخ تزريق سوخت، نرخ تزريق اكسيژن، نرخ تزريق پودر و فاصله پاشش، پنج سطح مختلف در نظر گرفته شد و پاسخ‌هاي حداقل تخلخل و حداقل ضخامت لايه اكسيدي به عنوان عوامل بهينه كننده انتخاب گرديد. به منظور بررسي ريزساختار پوشش‌ها، ضخامت لايه اكسيدي و تخلخل سنجي از ميكروسكوپ الكتروني و روش آناليز تصويري استفاده شد. آزمون اكسيداسيون در دماي 1100 درجه سانتيگراد و به مدت 50 ساعت بر روي نمونه‌هاي پوشش داده شده انجام شد. نتايج نشان داد كه پارامترهاي نرخ تزريق اكسيژن و نرخ تزريق پودر، نرخ تزريق سوخت و نرخ تزريق پودر و همچنين نرخ تزريق پودر و فاصله پاشش به صورت دو به دو، داري اثر متقابل بر روي يكديگر در ميزان ضخامت لايه اكسيدي مي‌باشند. همچنين برخلاف ديگر عوامل كه تاثير متقابل زيادي بر روي تخلخل پوشش‌ها نداشتند، دو عامل نرخ تزريق اكسيژن و نرخ پودر و همچنين نرخ تزريق سوخت و نرخ تزريق پودر تقابل بسيار اندكي بر ميزان تخلخل دارند. بررسي نمونه پوشش‌دهي شده با پارامترهاي بهينه شده نشان داد كه ميزان تخلخل پوشش در حدود 5/0% و ضخامت لايه اكسيدي در حدود 3/5 ميكرومتر مي‌باشد.