تحليل روان شناختى اثربخشي نماز، بر كيفيت كنش عملي ، آرامش روان و افزايش طول عمر انسان

نماز ،نماد بندگي ، توصيه حضرت حق، سيره انبيا، سنت اولياء، سلوك عارفان ، حظ حكيمان و حلاوت خلوت همه مجاهدان في سبيل الله در سير پر فراز و فرود تاريخ همه اديان ابراهيمي و تاريخ اسلام است .اين فريضه بعنوان سمبل سلوك بندگي خدا ، در تمام كتاب هاى آسمانى نمودي عيني و حداكثري دارد و از آن باب كه عالى ترين نياز معنوى نوع انسان را تامين مي كند ، ركن دين و چهره دين معرفي شده است . اين منزلت بي بديل تابعي از حكمت خداست كه به مقتضاى ربوبيّت خود در تربيت نوع بشر و امكان رسيدن او به كمال انساني، سلسله اي از اذكار ، افعال و اخلاقيات را در قالب فريضه نماز معيّن فرموده تا آدمى در سايه عمل به آن به كمالى برسد كه بخشي از غايت آفرينش او و آفرينش جهان است .نماز در تسكين دردهاي جسماني و تامين آرامش روحي انسان دخالت مستقيم دارد و تقويت روحيه مثبت انديشي، واكسينه شدن در برابر آلام روحي ، برخورداري بلا انقطاع از اميد ، نشاط و شادابي و برخوردار شدن از طول عمر ، جملگي پيامدهايي مستقر و مستمر در زندگي فردي و خانوادگي انسان نمازگزار است كه از پي اهتمام به انجام مداوم فريضه نماز حاصل مي شوند .نماز بعنوان عاملي‌ سازنده‌‌، ايستادگي‌ آدمي‌ در فراز و نشيب هاي زندگي‌ را تقويت مي‌كند و درصد تحمل و صبوري او در مقابل‌ هر خير و شر و هر اقبال‌ و ادباري‌ را ‌بالا برده و به همان نسبت امكان توفيق او را تضمين مي كند و ايمني وي را در مقابل هر عاملي كه قصد به خطر انداختن ، ترساندن و مضطرب كردن او را داشته باشد حفظ مي كند . نمازگزار با نماز خود ، با برون ريزي هيجانات خود و با تخليه ناپاكي ها و افكار منفي و مغشوش و مشوش ، گامي به سوي پالايش رواني خود برداشته و با پالايش روان به سلامت روحي مي رسد . آدمي در نماز با همۀ اعضاي بدن و حواس خود اهتمامي هدفمند در اجراي عملياتي عبادي دارد و از همه مشغله ها و مشكلات زندگي روي برمي‌گرداند. اين حالت روي گرداني كامل از مشكلات زندگي و نينديشيدن به آن در ميان نماز و پرهيز و مراقبت از رفتار و گفتار در ساير ساعات و اوقات ، موجب بهداشت روان و سلامت رواني شده و اثربخشي آن بر جسم در دراز مدت ،افزايش طول عمر انسان را سبب مي شود .به گونه اي كه حالت آرامش رواني متاثر از نماز در ايجاد وضعيت سلامت رواني اثر گذار شده و موجب كاهش شدت فشارهاي عصبي روزانه و تنيدگي ها و تنش هاي زندگي ماشيني مردم در دنياي مدرن امروزي مي شود. تحقيقات علمي روان شناسي نوين آشكار ساخته است كه حالت رواني انسان با بيان مشكلات در محضر دوستي صميمي يا درمان گر بهبود مي يابد و به همين قياس راز و نياز با معبودآسماني آزاد شدن نيروي رواني فرد را موجب مي شود و همين فرايند سبب مي گردد نيرويي كه قبلاً در زنجيرهاي اضطراب، نگراني و افسردگي زنداني بود آزاد شده و سلامت روان فرد و رهايي نيروهاي معنوي مستقر در انسان از آن حاصل آيد و از پي آن ، انسان حالت نشاط و طراوت را در همه وجودش احساس مي كند و همين تعامل معنوي، عزم آدمي را جزم، اراده اش را قوي و همتش را بلند مي گرداند . اين پژوهش حداقلي بر آن است تا با استفاده از منابع معتبر و مرتبط، كيفيت تاثير پذيري روان و رفتار فرد نمازگزار از فريضه نماز و تاثير آن در بهداشت جسم و جان را با رويكردي روانشناختي استقراء و استدلال نمايد. نتايج حاصل حاكي از آن است كه ميان دو متغيير نماز و بهبود كيفيت رفتار و روان آدمي ارتباط مثبت و مستقيم وجود دارد .