بررسي پيمون بازشوها (نمونه موردي: خانه هاي شهرهاي بابل، ساري و بوشهر)

تناسبات از ديرباز در معماري ايران و جهان نقش به سزايي داشته است. استفاده از رياضيات و هندسه براي ايجاد تناسبات و هماهنگي در بنا از جمله راهكارهايي بود كه معماران گذشته در پي تلاش هاي فراوان به آن دست يافته اند. اين علوم به همراه علوم نظري ديگر از جمله زيبايي شناسي، ايستايي وغيره وسيله هايي براي خلق آثار ماندگار در جهان بوده اند. هندسه و تناسبات مفاهيمي رياضي هستند كه در هنر و معماري بر رابطه ي ميان اجزاء با يكديگر و با كل اثر دلالت ميكنند. از ابتداي خلقت بشر و آگاهي او نسبت به مسايل و محيط اطرافش، هندسه و تناسبات مطرح بوده و از ديرباز تا كنون مورد پژوهش و بررسي هنرمندان و دانشمندان گوناگون قرار گرفته است. اين نوشتار در پي كشف قوانين هندسي بناهاي ماندگاري در شمال و جنوب ايران كه به منصه ي ظهور رسيده اند به شناسايي تئوريهاي مربوط به تناسبات و به طور خاص نظام پيمون در معماري ايران مي پردازد و نمود اين سيستمها به ترتيب در عمارت دهدشتي و عمارت اميريه در استان بوشهر و خانه هاي فاضلي و آقاجان نسب مورد ارزيابي قرار ميگيرد. در اين مقاله ابتدا با بيان ويژگيها و عناصر وابسته به پيمون به بررسي تناسبات در معماري ايراني پرداخته و سپس اين ويژگيها و عناصر را درپيمون بازشوهاي شمال و جنوب يررسي مي كنيم و به ميانگين سطوحي از هر جبهه از نما ميرسيم. روش تحقيق از نوع توصيفي تحليلي با انتخاب نمونه موردي از نمونه هاي موجود بر - پايه نظام پيمون مي باشد. روش جمع آوري اطلاعات از نوع كتابخانه اي و همچنين مشاهدات ميداني از نمونه هاي در دسترس انجام شده است.