مقايسه دو نظام احجام افلاطوني و غير افلاطوني و تأثير آن ها در رفتار انسان (نمونه موردي:بررسي چهار خانه سنتي در چهار اقليم)

تاريخ معماري و طراحي شهري در فرهنگهاي مختلف ,نقش هندسه را در شكل دادن به ساختار شهرها ,بناهاي تاريخي عظيم و بناهاي ساده به خوبي نشان مي دهد. هندسه احجام و تقسيم و تركيب اشكال و استفاده از ترسيمات هندسي در هنر و معماري ايران سابقه اي طولاني دارد. مقاله حاضر تلاشي است در جهت يافتن مدول هندسي پايه در خانه هاي سنتي چهار اقليم ايران براساس اصول هندسه ي احجام افلاطوني و غير افلاطوني وتاثير اعداد بر آن و اين كه كدام يك از اشكال هندسي بيشترين كاربرد را در ترسيم اين بنا ها داشته اند؟ و تاثير عناصر اربعه بر اشكال هندسي چگونه است ؟براي يافتن پاسخ اين پرسش ها، ابتدا مباني نظري احجام هندسه ي افلاطوني ,غير افلاطوني و ويژگي هاي هندسي از نظرساير فيلسوفان به ويژه بوزجاني و اخوان الصفا مورد مطالعه قرار گرفته است و سپس به بررسي عناصر اربعه و ويژگي هاي آن و همچنين ويژگي اعداد پرداخته شده است و در آخر هم بااستفاده از اين نتايج به بررسي ترسيمات هندسه ي پايه خانه هاي سنتي در چهار اقليم مي پردازيم. روش تحقيق در اين مقاله به صورت استدلال استقرايي وگرد آوري مطالب به شيوه استناد به داده هاي كتابخانه اي و همچنين به صورت توصيفي - تحليلي مي باشد.و از نتايج حاصل شده مي توان به اين موضوع اشاره كرد كه استفاده از مدول مستطيل در تمامي بناهاي سنتي بيشترين كاربرد را داشته و اگر مستطيل را قسمتي از يك شش ضلعي بدانيم بنابر اين استفاده از هندسه بوزجاني و همچنين اقليدسي زيرا نسبت طلايي و استفاده از مستطيل به اقليدس نيز نسبت داده شده است كه در بناهاي سنتي ديده مي شود .ويافته ها ي اين مقاله مي تواند در كنار مطالعات مشابه ديگر در جهت باز شناسي آثار معماري ايران و بازيابي هويت اصيل اسلامي- ايراني راه گشا باشد.