بررسي ارتباط آمايش علم و فناوري و كارآفريني دانشگاهي در ايجاد و توسعه شركت هاي كوچك و متوسط فناور

كارآفريني دانشگاهي به عنوان يكي از رويكردهاي گسترش اقدامات كارآفرينانه موفق همواره مورد توجه عملگران و پژوهشگران كارآفريني قرار داشته است. شايد تغيير رويكرد دانشجويان و دانش آموختگان از كارجويي به كارآفريني به سبب درك اين مطلب است كه در دنياي امروز ،دانش آموخته اي نسبت به سايرين داراي مزيت رقابتي است كه پا را از حوزه دانش و محفوضات خود فراتر گذاشته و در حل مسائل علمي آن محدوده تخصصي ، مهارت داشته و موفق عمل كند. با اضافه شدن ماموريت كارآفريني به ماموريت هاي آموزشي و پژوهشي دانشگاهي، نقش دانشگاهها در توسعه اقتصادي و اجتماعي جوامع نيز افزايش يافته است .بنابر اين موضوعات مربوط به كارآفريني دانشگاهي و تجاري سازي دانش در سالهاي اخير مورد توجه بسياري از پژوهشگران و سياستمداران در كشورهاي مختلف قرار گرفته است. دانشگاه مي تواند و انتظار مي رود كه با تكيه بر رسالت اصلي خود يعني آموزش ،پژوهش و آمايش علم و فناوري، مسير كاربردي نمودن و بهره برداري از قابليت هاي ايجاد شده در دانش آموختگان را از طريق فرايند كارآفريني فناورانه هموار و رشد مداوم دانشگاه،صنعت ،دولت وساير بخش هاي جامعه در همه زمينه ها عينيت بخشد. براي دست يابي به اين منظور به نظر مي رسد بايد ارتباط آمايش علم و فناوري و مدل مناسب موثر بر نقش كارآفريني دانشگاهي در راستاي توسعه كسب و كارهاي كوچك و متوسط (SMEs) تبيين و در راستاي نحوه تعامل دانشگاه با صنعت مورد استفاده قرار گيرد