ضرورت توجه به جايگاه مراكز رشد در سند آمايش علم وفناوري با رويكرد همگرايي علم و فناوري

ابتداي قرن 21، با الهام از يكپارچگي طبيعت، سرآغاز برنامه ريزي و اقدامات عملي براي اتحاد علوم شد. اين اتحاد مي تواند منافع چشمگيري جهت توانمندسازي انسان، حصول دستاورد هاي اجتماعي و بهبود كيفيت زندگي به همراه داشته باشد. اين آثار در سطح فردي، اجتماعي و كل جامعه بشري قابل مشاهده خواهد بود. تركيب كردن نانوتكنولوژي، بيوتكنولوژي، فناوري اطلاعات و علوم شناختي يكي از مصاديق پر كاربرد اين گرايش به سمت همگرايي علوم است. در اين مقاله، با مروري بر وضعيت پژوهشي و فعاليت دانش بنيان در حوزه فناوري هاي همگرا و ظرفيت هاي توسعه اي پيش رو، به معرفي جايگاه مراكز رشد در فرآيند همگرايي علم و فناوري مي پردازيم. طبق آخرين اطلاعات منتشر شده در كتابچه كارگروه ارزيابي و تشخيص صلاحيت شركت هاي دانش بنيان و نظارت بر اجرا در بهار 96، حدود 40% شركت هاي دانش بنيان كنوني كشور در حوزه هاي مرتبط با فناوري اطلاعات، فناوري نانو و فناوري زيستي كار مي كنند. بنابراين برنامه ريزي در راستاي همگرايي علم و فناوري مي تواند ضمن قرار دادن افق هاي جديد پيش روي فعاليت اين شركت ها براي حل مسائل دنياي واقعي، موجب كسب دانش جديد و ايجاد حوزه هاي علمي و فناوري تازه اي گردد. مراكز رشد مي توانند ضمن برقراري ارتباط مؤثر ميان دانشگاه و واحدهاي فناور، زمينه را براي نزديك تر شدن جايگاه تئوري و كاربردي علوم فراهم آورند. براي نيل به اين مهم، مي توان با ايجاد فضايي تحت عنوان اتاق خلاقيت و برگزاري نشست هاي هم افزايي ميان علاقمندان از دانشگاه، واحدهاي فناور و ساير مراكز آموزشي، پژوهشي و فناوري مرتبط، بستري را براي فعاليت مشترك ايشان روي مسائل دنياي واقع فراهم آورد. بدين ترتيب، پروژه هاي مشترك در يك فضاي همگرا قابل اجرا خواهند بود كه سند آمايش علم و فناوري، نقشه راه نيل به اين هدف است. براي تدوين سند آمايش علم و فناوري، كسب برآوردي واقع بينانه از وضعيت موجود و نيز ظرفيت هاي علمي و فناوري حوزه ها بصورت مجزا و همگرا با نگاه به سند آمايش سرزميني، با اهميت است.