تبيين رابطه بين آمايش آموزش عالي با توسعه منطقه اي علم و فناوري

در عصر دم افزاي فناوري و شتاب تصاعدي و شبكه اي تحولات در قلمرو علم و دانش، نقش دانشگاه ها به عنوان گذرگاه اصلي نيل به دانايي و توليد فناوري هاي نوين بيش از گذشته برجسته و از اولويت هاي نخستين دولت ها مي باشد. در اين راستا آمايش نظام اموزش عالي در يك بستر و بافت منطقه اي با ملاحظات و الزامات ملي و منطقه اي بستر ساز توسعه خواهد شد. در مقاله حاضر ضمن تامل در وضعيت فعلي نظام اموزش عالي كشور و تطبيق با نظام هاي اموزش عالي پيشرو در دنيا، عوامل تعيين كننده در تحولات اموزش عالي كشور شناسايي و در قالب روش آمايشي، تركيبي از مولفه هاي مهم توصيف و نقش انها تبيين مي گردد. در ادامه بر مبناي شاخص هاي آمايش منطقه اي، چارچوب آمايش مبتني بر بافت(زمينه) منطقه ارايه مي گردد تا بر اساس آن، بسترهاي توسعه منطقه اي علم و فناوري شناسايي و اولويت بندي شود. در انتها بر اساس مولفه هاي تعريف شده در آمايش نظام هاي دانشگاهي، عناصر برنامه توسعه منطقه اي در قلمرو علم و فناوري تبيين مي گردد تا چارچوبي منطقي و عملياتي براي آمايش علم وفناوري براي توسعه منطقه اي علم وفناوري و توسعه اقتصادي تدوين و ارايه گردد.