مطالعه تجربي اثر گرمايش مستقيم سوخت گاز طبيعي در مشعلهاي گازسوز بر توليد ذرات كربني، تابش درخشاني شعله و انتشار آلاينده ناكس

تابش پايين در شعله هاي سوخت گاز طبيعي بر خلاف سوختهاي مايع يكي از معضلات اصلي جايگزيني مشعلهاي سوخت گاز طبيعي به جاي مشعل هاي سوخت مايع در صنايع مختلف مي باشد كه سبب كاهش راندمان و افزايش مصرف سوخت مي گردد. لذا در اين مقاله با هدف افزايش تابش و درخشندگي شعله، اثر گرمايش مستقيم گاز طبيعي در مشعل هاي گاز سوز، بر توليد ذرات كربني و تاثير آن بر درخشندگي شعله و همچنين انتشار آلاينده هاي احتراقي به ويژه NOx بصورت تجربي مطالعه شده است، دبي جرمي سوخت ورودي(Ftotal) كه در طول مطالعات ثابت در نظر گرفته شده است از دو مجراي مختلف با دبي¬هاي F1 و F2 وارد محفظه پيش احتراق مي-شوند. ابتدا سوختF1 بصورت محوري و سپس سوخت خوراكF2، بصورت شعاعي در شعله حاصل از گاز F1 تزريق شده و اثر نسبت FR (F1/Ftotal) مطالعه شده است. نتايج نشان مي دهد در نسبت FR=10% ، به دليل احتراق ناقص سوخت خوراك در محفظه پيش احتراق و تشكيل دوده، تابش شعله به ميزان 7% افزايش يافته و آلاينده NOx نيز ppm15كاهش يافته است. ولي آلاينده CO بالاتر از حد استاندارد مي باشد. اما در نسبت دبي سوخت FR=85%، دماي بيشينه شعله 200 درجه سانتيگراد و انتشار NOx نيز ppm 9 كاهش و تابش شعله 15% افزايش داشته است. همچنين انتشار آلاينده CO نيز بسيار كاهش يافته است.