تعيين دز مناسب اشعه ي گاما بر ايجاد تنوع ارقام مختلف ژربرا (Gerbera jamesonii) در شرايط درون شيشه اي

ژربرا در بسياري از كشورها يكي از رايج ترين گل هاي شاخه بريده و داراي اهميت اقتصادي زياد در صنعت گلكاري است. استفاده از موتاسيون هاي القايي نظير اشعه ي گاما مي تواند به عنوان يك روش جهت ايجاد تنوع بيش تر در گياهان و گونه هاي زيستي مطرح باشد. اين تحقيق به منظور بررسي تأثير پرتوي گاما بر ميزان زنده ماني و تعيين LD50 در گياه ژربرا در شرايط كشت درون شيشه اي انجام شد. گياهچه هاي استريل حاوي مريستم هاي راسي ارقام B1‚ B وY2 ژربرا در مرحله ي 4 برگي از گياه مادري جدا گرديد و در محيط كشت MS حاوي 15/0 ميلي گرم بر ليتر ايندول استيك اسيد (IAA) و 5/0 ميلي گرم بر ليتر 6 ـ بنزيل آمينو پورين (BA) و 7/0 درصد آگار و 3 درصد ساكارز جهت تكثير كشت گرديد. محيط كشت در هر پتري ديش به ميزان 15 ميلي ليتر توزيع شد. پتري هاي حاوي ريز نمونه ها جهت اعمال تيمار موتاسيوني تحت تابش پرتوي گاماي حاصل از كبالت 60 به ترتيب با شدت هاي 5 10 و20 گري قرار گرفتند. داده ها ي حاصل از شمارش شامل تعداد گياهچه هاي سالم (درصد زنده ماني) هفته بعد از تابش ثبت شدند. در دز 20 گري درصد مرگ و مير گياهچه ها 40.29 درصد 28.69 درصد و 59.71 درصد به ترتيب مربوط به رقم B1‚ B وY2 مي باشد و اين دز به عنوان دز كشندگي LD50 در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد افزايش دز اشعه ي گاما سبب افزايش مرگ و مير و كاهش درصد زنده ماني گياهچه ها مي شود.