برآورد بار رسوب معلق ايستگاه هيدرومتري بامدژ رودخانه دز با روش هاي منحني سنجه رسوب و فائو و مقايسه با نتايج روش برنامه ريزي بيان ژن

يكي از مهم ترين مشكلاتي كه مهندسان هيدروليك در طرح هاي آبياري و پروژه هاي برقابي با آن رو به رو هستند، رسوب وارد شده به كانال هاي آبرساني و نيروگاه ها است. در پژوهش حاضر از روش هاي منحني سنجه رسوب و فائو در برآورد بار رسوب معلق ايستگاه هيدرومتري بامدژ، واقع بر روي رودخانه دز استفاده شد و نتايج با نتايج روش برنامه-ريزي بيان ژن، مقايسه گرديد. در اين مطالعه، از اطلاعات دبي جريان، دبي رسوب و ارتفاع باران متناظر، مربوط به سال هاي 95-1370 استفاده شد. 80 درصد داده ها براي بخش آموزش و 20 درصد براي بخش آزمون در نظر گرفته شدند. در روش GEP دو سناريو تعريف شد. نخست، تنها از اطلاعات دبي جريان و دبي رسوب و بدون تاثير بارش و در سناريوي دوم، علاوه بر دو پارامتر دبي جريان و دبي رسوب از ارتفاع باران نيز در پيش بيني رسوب معلق استفاده شد. در نهايت، نتايج نشان داد مدل GEP در برآورد بار معلق رسوب ايستگاه بامدژ عملكرد فوق العاده ضعيف و غيرقابل قبولي از خود نشان داد كه مي تواند به علل مختلفي همچون وجود سد دز در بالادست ايستگاه مورد مطالعه، تاثير زمين هاي كشاورزي اطراف حوضه و عمليات خاك ورزي بر روي آنها و تاثير مستقيم ريزگردها بر بار معلق رسوب رودخانه اشاره كرد. در اين ايستگاه روش USBR، با ضريب همبستگي 65/ 0 و مربعات خطاي 24204 تن بر روز در بخش آزمون، از برتري قابل ملاحظه اي نسبت برنامه ريزي بيان ژن و خطاي كمتر نسبت به روش FAO برخوردار است.