بررسي تحمل به شوري ارقام و لاين‏ هاي جو ديم با استفاده از شاخص هاي تحمل به تنش

شوري در مقايسه با ساير تنش ها رشد گياهان را در مقياس وسيع تري محدود مي كند و افزايش تحمل به شوري از طريق برنامه هاي مدرن به نژادي در افزايش راندمان محصول نقش عمده اي داشته است. لذا انتخاب روش هاي مناسب به نژادي براي دستيابي ارقام متحمل به شوري ضروري به نظر مي رسد. در اين تحقيق به منظور ارزيابي تحمل به شوري خاك در جو، 10 لاين و رقم جو ديم (آبيدر، سهند، ريحان 3، نصرت، انصار، ترش، كوير، لاين4219، لاين4205، لاين4214 ) در چهار تكرار به صورت دو آزمايش جداگانه در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سال زراعي 1395 كشت شدند. يك آزمايش به عنوان محيط بدون تنش در روستاي آلاورق نرمال (1 دسي زيمنس) و آزمايش ديگر در روستاي ساميان (تنش شوري با 4 دسي زيمنس) به عنوان محيط داراي تنش شوري در نظر گرفته شد. با استفاده از عملكرد دانه در شرايط بدون تنش (Yp) و تنش شوري (Ys)، شاخص هاي تحمل به تنش (STI)، تحمل (TOL)، حساسيت به تنش (SSI)، متوسط محصول دهي (MP) و متوسط محصول دهي هندسي (GMP) محاسبه گرديد. با توجه به نتايج بدست آمده مي توان گفت كه با توجه به همبستگي مثبت و معني دار عملكرد دانه در شرايط تنش و بدون تنش شوري، شاخص هاي STI، GMP و MP به عنوان بهترين شاخص ها انتخاب شدند. بر اساس شاخص تحمل به تنش لاين 4205 براي شاخص هاي متوسط محصول دهي هندسي، متوسط محصول دهي و شاخص هاي تحمل به تنش برتر از ساير لاين ها و ارقام بود.