نقش دانش ضمني در توسعه پايدار روستاها (با تاكيد بر دانش ضمني ساكنان روستاي سنخواست)

در ساليان اخير با توجه به تجربياتي كه دولت هاي مختلف از دانش بومي ممالك خود كسب كرده اند، به اين نتيجه رسيده اند كه دانش بومي دانشي قابل توجه و غير قابل حذف است. دانش بومي كه از اجتماعي شدن دانش ضمني افراد هر منطقه به دست آمده است و در طول ساليان و حتي قرون نهادينه شده است، دانشي است كه به رشد و بالندگي آن منطقه كمك كرده است. تركيب دانش رسمي و بومي نتيجه اي را فراهم مي سازد كه بر اساس آن مي توان به توسعه پايدار روستاها دست يافت. توسعه اي كه در آن به آينده توجه مي شود و شرايط مطلوبي را براي نسل آينده فراهم مي سازد. در اين مقاله سعي شده است كه به عامل دانش بومي در توسعه پايدار روستايي به شكل دانشي اجتماعي نگاه شود. نتيجه بر آن است كه دانش ضمني افراد تا هنگامي كه اجتماعي نشود نمي توان از آن به خوبي بهره برد. اجتماعي كردن دانش نيز تنها در صورتي محقق مي گردد كه بستر همنشيني و هم صحبتي به اشكال مختلف ايجاد شود.