مديريت زنجيره تامين سبز در صنعت گردشگري

صنعت گردشگري به عنوان يكي از ده صنعت برتر جهان در چرخه اقتصادي نقش به سزايي را ايفا ميكند و يكي از بخشهاي مهم توليد درآمد و ارز آوري است . مديريت زنجيره تأمين ، كه براي بيش از دو دهه در صنايع توليدي به كار مي‌رود و جاي آن در صنعت گردشگري بسيار خالي به نظر مي‌رسد، مي‌تواند به عنوان ابزاري براي يكپارچه سازي ماهيت اين صنعت به كار رود. از طرفي روند رو به رشد گسترش صنعت گردشگري و بروز نشانه هايي از تأثير ات منفي بر محيط زيست، لزوم پايداري را به ميان آورده است. مطالعه آثار و پيامدهاي نامطلوب توسعه انديشيده نشده گردشگري بر محيط زيست، بخش قابل توجهي از مطالعات جغرافيايي اخير را به خود اختصاص داده است. اتخاذ رويكردهاي نوين براي مديريت و بهره برداري از منابع طبيعي فضاهاي گردشگري بيش از پيش ضروري مي نمايد. اساس و بنيان اين رويكردها بايد به گونه اي باشد كه با حداقل بهره برداري از منابع طبيعي، علاوه بر تامين نيازهاي مختلف و رفاه مردم، پويايي و سلامت محيط طبيعي نيز براي نسل هاي آتي حفظ شود. توجه به «مديريت زنجيره تامين سبز» ناشي از درك اهميت و لزوم رعايت ملاحظات زيست محيطي در توسعه گردشگري است. در اين مقاله به بررسي مباني نظري،و مفاهيم اساسي و مهم زنجيره تامين، زنجيره تامين سبز و صنعت گردشگري پرداخته شده و در انتها عوامل بالقوه مؤثر بر پياده سازي زنجيره تامين سبز به صورت اجمالي مورد توجه قرار گرفته است.