بهينه سازي مبتني بر ميرايي ارتعاش براي مساله تركيبي برنامه ريزي توليد و نگهداري و تعميرات با در نظر گرفتن ملاحظات زيست محيطي

امروزه مسائل مربوط به برنامه ريزي يكپارچه توليد و نگهداري و تعميرات در بيشتر واحدهاي توليدي مورد بحث مي باشد. با افزايش هزينه هاي تعويض تجهيزات، مباحث نگهداري و تعميرات روز به روز پر رنگ تر مي گردد. استقرار سيستم هاي يكپارچه توليد و نگهداري و تعميرات به جهت كاهش چشم گير هزينه ها از جمله راهكارهايي است كه سيستم هاي توليدي به جهت كاهش هزينه ها از آن استفاده مي نمايند. از طرفي با افزايش آلودگي هوا و تغييرات اقليمي ايجاد شده، اغلب كشور ها به سمت ايجاد سياست هايي جهت جلوگيري از انتشارات گازهاي گلخانه اي و بالابردن ميزان استفاده از راهكارهاي كاهش آلاينده هاي محيط زيستي، مي روند. همچنين استفاده از سياست هايي محدوديت انتشار نيز براي كاهش آسيب هاي وارده بر محيط زيست افزايش يافته است. در اين تحقيق به ارائه يك روش حل براي مدل يكپارچه برنامه ريزي توليد و نگهداري و تعميرات پرداخته شده است، روش پيشنهادي استفاده از الگوريتم بهينه سازي مبتني بر ميرايي ارتعاش است، كه يك الگوريتم فراابتكاري جديد مبتني بر جمعيت براي جستجو در فضاي جواب و پيداكردن جواب نزديك بهينه است. به منظور بررسي كارايي اين الگوريتم دو مساله انتخاب و با جواب هاي حاصله از الگوريتم ژنتيك مقايسه مي گردد. نتايج نشان مي دهد كه الگوريتم پيشنهادي كارا مي باشد.