شاخص نگهداري روشي براي سنجش ايمني محيط و طول عمر آثار تاريخي در موزه ها

Preservation Index for Measuring the Environmental Safety and Lifetime of Historical Objects in Museums

يك سوال اساسي براي متخصصان حفاظت از آثار در موزه‌ها آن است كه شرايط محيطي ايجاد شده در موزه چه مدتي آثار تاريخي و هنري موجود در آنها را از تهديدهاي احتمالي حفظ مي‌كند يا به عبارت ديگر شرايط فراهم شده چقدر تضمين‌كننده‌ي كيفيت نگهداري آثار است. در اين ارتباط شاخصي تحت عنوان TWPI بر اساس قوانين سينتيك و اندازه‌گيري سرعت فرسايش آثار، تحت تاثير دما و رطوبت نسبي تعيين شده است. طي طرح تحقيقاتي انجام شده در مدت يكسال اين متغيرها در هفت موزه در تهران با استفاده از ديتالاگر تستو و با فواصل زماني 15 دقيقه اندازه‌گيري و سپس كيفيت نگهداري از آثار در اين موزه‌ها محاسبه و مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه كيفيت نگهداري در فصل تابستان به دليل تبادل هواي زياد با محيط بيرون و افت و خيزهاي دما و رطوبت، كاهش مي‌يابد. اين كيفيت در حد ضعيف مي‌باشد در حاليكه در فصل سرد بهبود مي يابد.

One of the main questions for conservators in museums is how long the museum s environmental conditions preserve their historical and art works from potential threats, in other words, how much the preservation quality of the objects is guaranteed. In this regard, an index so-called TWPI is based on the kinetic lows and the decay rate of the objects is determined by temperature and relative humidity in museum. Over a one year research project, these parameters were measured in seven museums in Tehran using Testo data logger, at intervals of 15 minutes. Then the preservation index for these museums was calculated and evaluated. The results showed that the preservation quality decreases in the summer due to the high air exchange rate and fluctuation of T and RH over the warm season. This quality is in low level whereas the quality is improved over cold season.