شاخصه هاي كيفي مكان سازي در فضاهاي باز جهت پياده مداري گردشگري با تأكيد بر آسايش سيما و منظر*

Qualitative indicators of place making in open spaces for walking tourism focusing on landscape comfort

جامعه حاضر به دليل عصر ماشيني و پيشرفت تكنولوژي، نيازمند برقراري هرچه بيشتر افراد با محيط پيراون و طبيعت مي باشد. از اين حيث پياده راه ها و مسيرهاي گردشگري در فضاهاي شهري بهترين گزينه براي برقراي سلامت روان افراد يك جامعه است. به همين منظور طراحان و برنامه ريزان مي كوشند تا با تكيه بر طراحي شهري و خلق فضاهاي سرزنده، سبز و مكان هاي تفريحي-خدماتي به اين امر مهم دست يابند. از اين روي راهكار مكان سازي در فضاهاي باز و پياده راه هاي گردشگري شهري مي تواند به حس تعلق به مكان و حضور هرچه بيشتر افراد منجر شود. اين مقاله سعي دارد با رويكرد كيفي(پديدارشناسي) و با روش كتابخانه اي به شاخص هايي در جهت مطلوبيت مسيرهاي حركت پياده گردشگري دست يابد. در كنار توجه به مولفه هاي بصري، مولفه هاي محيطي در ايجاد آسايش عابرين بسيار تاثيرگذار است.