پيشنهاد سازوكاري براي سنجش ريسك زنجيره تأمين نان در كشور

با وجود افزايش توليد غذا در نيم قرن گذشته، يكي از مهم¬ترين چالش¬هاي جهان تامين غذاي جمعيت 9 ميليارد نفر تا اواسط قرن بيست و يكم مي¬باشد. علارغم ظهور بسياري فناوري¬ها در دهه¬هاي اخير، رشد جمعيت، افزايش تقاضا براي غذا، تغيير الگوي مصرف، فرسايش منابع طبيعي، تغييرات اقليم، امنيت غذايي را به يكي از دغدغه¬هاي اساسي سياستگزاران و تصميم گيرندگان تبديل نموده است. لذا تامين مواد غذايي كشاورزي به عنوان يك موضوع مهم در جامعه بين المللي مطرح شده است. يكي از راه هاي دستيابي باثبات و پايدار به غذاي سالم و بدون خطر به عنوان يكي از مهم¬ترين اولويت¬هاي راهبردي كشورها، توجه به زنجيره تأمين مواد غذايي مي¬باشد. زنجيره تامين مواد غذايي با كشاورز (توليدكننده) شروع و در نهايت به مصرف¬كننده، ختم مي¬شود. اين موضوع در كشور ما در مورد زنجيره تامين نان حائز اهميت مي باشد زيرا گندم يك محصول استراتژيك در كشور مي¬باشد و نان يكي از اقلام مهم در سبد تغذيه خانوارها به حساب مي¬آيد، اين در حالي است كه زنجيره تامين در طول فرايند از توليد تا مصرف نهايي نسبت به اختلالات و ريسك، آسيب¬پذير مي¬باشد، طيف گسترده ريسك ها در طول زنجيره تامين مي¬تواند پيامدهاي منفي بر عملكرد زنجيره تامين داشته باشد. لذا تمركز بر شناسايي و سنجش ريسك¬هاي زنجيره تامين نان در كشور يك موضوع استراتژيك مي¬باشد. بدين منظور اين مقاله به صورت مروري، با بررسي و مرور منابع مربوطه و مصاحبه با افراد صاحبنظر در زمينه فرايند گندم تا نان، ضمن شناسايي شاخص¬هاي ريسك زنجيره تامين، سازوكاري براي سنجش ريسك زنجيره تامين نان در كشور پيشنهاد مي¬دهد و به نقش ترويج كشاورزي در اين زمينه اشاره مي نمايد.