بررسي و تحليل شاخص‏هاي گردشگري كشاورزي از ديدگاه‏ كشاورزان، گردشگران و مروجان

امروزه گرشگري در دنيا به خصوص در كشورهاي توسعه يافته به عنوان يك صنعت مهم و درآمدزا مطرح است. در اين مقاله به يكي از جنبه هاي مهم توريسم يعني توريسم كشاورزي (اگري‏توريسم) پرداخته شده است. توريسم كشاورزي در واقع نوعي هم زيستي بين فرآيند گردشگري و فعاليت‏هاي كشاورزي در مناطق روستايي است. در اين شيوه گردشگران با فعاليت‏هاي سنتي كشاورزي در تعامل بوده و يا در آن مشاركت مي‏كنند. در مقابل ميزبانان نيز با ارايه مجموعه‏اي از فعاليت‏ها و خدمات به گردشگران ضمن جلب رضايت و ايجاد آرامش در آن‏ها سبب كسب درآمد براي خود مي‏شوند. در دهه هاي اخير، مطالعات بين المللي بهبود درك درست از كاربرد گردشگري كشاورزي را نشان مي‏دهد. با اين حال، مطالعات وسيع حاكي از طيف متفاوتي از تعاريف بر اساس تركيب مختلفي از ويژگي هاي كليدي است (Phillip, Hunter, Blackstock, 2010). هدف از اين تحقيق بررسي مفاهيم درك شده مختلف از ديدگاه كشاورزان، گردشگران، مروجان و تئوري‏هاي موجود در جهت رسيدن به يك تعريف درست و واحد مي‏باشد تا بتوان با استفاده از نتايج آن در ايجاد آگاهي‏هاي درست از اين نوع گردشگري نقش موثري ايفا كرد. اين مقاله حاصل مروري از 6 مقاله انگليسي كامل درباره تعاريف توريسم كشاورزي مي‏باشد. نتايج حاكي از آن است كه در بررسي چهار منطقه اسكاتلند، ميسوري، ميشيگان و كاروليتاي شمالي؛ كشاورزان، مروجان و گردشگران بر اين عقيده اشتراك دارند كه تعريف توريسم كشاورزي بر سه واژه كليدي محيط مزرعه ، نوع تعامل كشاورز و گردشگر و هم چنين بازديد و يا مشاركت فعالانه تاكيد مي‏كند.