بررسي اثرات اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي گردشگري بر نواحي روستايي ايران

در عصر حاضر، گردشگري و اقتصاد گردشگري در حال تبديل‌شدن به يكي از سريع‌ترين صنايع رو به رشد جهان، ابزاري براي ايجاد درآمد ملي، از اصلي‌ترين اركان اقتصادي جهان و نيز از مفاهيم، اشكال و اركان توسعه‌ي پايدار قلمداد مي‌شود. از طرفي گردشگري اشكال مختلفي دارد كه اكنون شكلي نويني از گردشگري با عنوان گردشگري روستايي، با هدف توسعه‌ پايدار جوامع محلي در نواحي روستايي و به ‌عنوان ابزاري براي توسعه‌ي اقتصادي و اجتماعي و يكي از مهم‌ترين مشاغل مدرن در مناطق روستايي ارتقا يافته است. گردشگري روستايي يكي از زمينه‌هاي توسعه‌ي روستايي است كه فرصت‌ها و امكاناتي را به‌ويژه براي اشتغال و درآمد روستايي فراهم مي‌سازد و نقش مؤثري در احياء و نوسازي نواحي روستايي دارد. پژوهش حاضر با هدف تبيين نقش اقتصادي، اجتماعي و زيست-محيطي گردشگري در نواحي روستايي ايران و افزايش فرصت‌هاي شغلي در مناطق روستايي انجام پذيرفت. روش تحقيق مورد استفاده در اين مطالعه از نوع مطالعه‌ي اسنادي و كتابخانه‌اي است كه حاصل مطالعه و بررسي منابع مرتبط در زمينه گردشگري روستايي مي‌باشد. واكاوي مطالعات انجام شده نشان مي‌دهد گردشگري روستايي، موتور محركه اصلي در زمينه‌ بهبود و رشد اقتصادي روستاها محسوب مي‌شود و گردشگري با ايجاد فرصتي راهبردي سبب تنوع اقتصاد محلي شده و با ايجاد فرصت‌هاي شغلي مولد مبتني بر قابليت‌هاي موجود در روستا، سبب افزايش سطح رفاه، استاندارهاي زندگي، درآمد و امنيت در روستا مي‌شود؛ بنابراين مي‌توان گفت كه يكي از بهترين راه‌هاي نجات روستايي كشور از مسائل و مشكلات اجتماعي، اقتصادي و زيست‌محيطي و رسيدن به عدالت اجتماعي و جغرافيايي، توجه هر چه بيشتر مسئولين و مردم به توسعه و گسترش گردشگري روستايي است، زيرا در نهايت به توسعه‌ي پايدار روستايي مي‌انجامد. در واقع، گردشگري روستايي با افزايش درآمد روستاييان از طريق ارائه خدمات و فروش توليدات خود به گردشگران، تلاش براي بكارگيري استعدادها و كشف منابع بالقوه براي كسب درآمد از راه رشد صنايع‌دستي روستايي و جذب سرمايه‌هاي سرگردان و به جريان انداختن آن در محيط روستا موجب دستيابي به سطحي از تعادل اقتصادي بين ساير بخش‌ها در روستا و تسريع در گردش پول در فضاي روستا مي‌شود.