شناسايي نيازهاي آموزشي كشاورزان در بكارگيري كشاورزي زيستي

توسعه كشاورزي پايدار، ضامن و پشتوانه پايداري در روستاها است. چراكه كشاورزي به عنوان منبع اصلي اشتغال و منشا توليد و درآمد در روستاها بوده و آموزش و ترويج كشاورزي زيستي (در جهت افزايش برخورداري كشاورزان در استفاده بهينه از طبيعت بدون آسيب زدن به آن) نقش بسيار مهمي در توسعه كشاورزي پايدار بازي مي‏كند. آموزش و ترويج كشاورزي و تعليم مهارتهاي مناسب به كشاورزان در صورتي كه منطبق با احتياجات و شرايط ويژه روستاها و روستائيان طرح و اجرا گردد نه تنها از عوامل بنيادي توسعه پايدار روستايي به شمار ‏آمده بلكه از اجزاي اصلي فرآيندكلي توسعه پايدار نيز مي‏باشد. آموزش و ترويج كشاورزي زيستي مي‏تواند با رونق بخشيدن به كشاورزي و افزايش درآمد كشاورزان موازنه نابرابر موجود بين شهرها و روستاها را بيشتركاهش دهد. پذيرش تكنولوژيهاي مناسب و هماهنگ با سيستم هاي طبيعي، همراه با به كارگيري روشهاي جديد كشاورزي زيستي توسط كشاورزان از اهداف اصلي آموزش و ترويج كشاورزي پايداربوده كه از محسوس ترين نتايج آن توانمندي بيشتر كشاورزان روستايي در جهت توليد و كسب درآمد مي باشد. تحقيقات نشان داده اند كه سيستم كشاورزي مرسوم با كاربرد نهاده هاي شيميايي، منابع طبيعي را دچار تحليل كرده و پس ماندهاي آن باعث نابودي محيط زيست مي شود. استفاده از كود و سموم دفع آفات علاوه بر آلوده سازي خاك و منابع آب هاي سطحي و زيرزميني، باعث فرسايش ژنتيكي و انقراض گونه هاي جانوري و گياهي نيز مي شود. اين فرايندها، تعادل هاي زيست محيطي و بومي را به تدريج بر هم مي زند و پيامدهاي خطرناكي را در پي دارد. بر اين اساس، توسعه پايدار به منظور مديريت و حفاظت از منابع پايه و معرفي و بكارگيري پيشرفت هاي فني و ساختار تشكيلاتي مناسب در اين زمينه، اقداماتي را توصيه مي كند كه آموزش و بكار گيري اصول كشاورزي ارگانيك مي تواند زير بنايي براي كليه حركات ارگانيك در جهان و در تمام جهات آن باشد. تحقيق حاضر از نوع پژوهش هاي توصيفي – تحليلي و از لحاظ هدف،كاربردي مي باشد و همچنين با توجه به نوع پژوهش، در گردآوري داده ها و اطلاعات از روش كتابخانه اي و اسنادي استفاده شده است .نتايج نشان داده است كه آگاهي كشاورزان از مزاياي كشاورزي زيستي و نيز نحوه بكار گيري آن در كشاورزي موجب تغييرات وسيعي در رفتارها و نگرشهاي مثبت زيست محيطي آنان شود.